Hans Kroon traint topsporters met zijn zoon: 'Ik voel me bevoorrecht'

Hans Kroon is een begrip in de topsport. Hij begeleidde menig sporter naar Olympisch succes. Samen met zoon Jordan runt hij Fitnesscentrum Noord in Rotterdam. Ze werken elke dag samen, maar dat is weleens anders geweest…

Hans Kroon (59)

‘Ik ben een bevoorrecht vader. Je zoon elke dag zien groeien in dit vak, vind ik fantastisch. Vanaf de dag van zijn geboorte, heb ik me voorgenomen om een goede vader te zijn. Wat dat is? Iemand die zijn kind prioriteit maakt. En het niet heeft over ‘oppassen’. Ik verzorgde hem altijd ‘s ochtends en bracht hem naar school. Vaak was ik dan de enige vader op het schoolplein. Andere kinderen kregen fristi mee naar school, Jordan kreeg een pakje soja mee.’

Allemaal familieNederland telt duizenden familiebedrijven, maar hoe is het eigenlijk om in zo’n bedrijf te werken met je vader, zus, dochter, moeder, broer of neef? Levert dat vaak spanning op, of begrijp je elkaar ook zonder woorden? Forum spreekt ondernemende familieleden, over hun drijfveren en relatie met elkaar. Vandaag deel 15: vader en zoon Hans en Jordan Kroon. Wil je de andere afleveringen ook lezen?Kijk dan hier. ‘Het klinkt als een romantisch verhaal, maar zijn opvoeding was voor mij kinderspel. Als hij van mij iets niet mocht en ik dat goed onderbouwde, was het vaak geen issue. Dan luisterde hij. Ik heb nooit met stemverheffing hoeven praten. Ik geloof dus ook niet zo in de puberteit. Het gaat om je grenzen goed aangeven. Dat is net zo met de topsporters die ik hier train. Als ze zich om mij afreageren, stuur ik ze weg. Maar met Jordan was dat niet nodig. Hij gaat voorop in de strijd, is een leider. Zo heb ik hem ook opgevoed.’

‘zonder jordan moeten was de zwartste periode uit mijn leven’

‘Toen hij 16 was, zijn zijn moeder en ik gescheiden. Hij is eerst bij zijn moeder gaan wonen omdat dat beter werkte met school en zijn voetbaltraining – hij deed de jeugdopleiding bij Sparta. Voor mij was dat de hel. De zwartste periode van mijn leven. Toen hij twee jaar later belde dat hij bij mij wilde komen wonen, voelde dat als thuiskomen. De vlag kon uit. Maar nu ben ik vooral blij dat die periode achter me ligt. En heel dankbaar dat we dagelijks de liefde die we voor elkaar hebben kunnen delen.’
‘Jordan is een stuk toegankelijker dan ik. Ik probeer daarvan te leren. Vroeger moest iemand per se aan mijn normen en waarden voldoen. Vertrouwen moet je echt verdienen bij mij, ik geef je dat niet zomaar. Ik heb weleens meegemaakt dat een topsporter hier bij Fitnesscentrum Noord 6 keer per week met mij trainde, we alles met elkaar deelden, en hij opeens van de aardbodem verdween. Die teleurstelling, daar word je hard van. Jordan stapt makkelijker over zoiets heen, ook al raakt het hem diep.’

Op RTV Rijnmond nadat boksster Nouchka Fontijn haar wereldtitel is kwijtgeraakt: ‘Alsof de grond onder je voeten wegzakt’:

Jordan Kroon (23)

‘Wij zijn echte Rotterdammers. Recht door zee. Dat trekt ook bepaalde klanten aan. In onze sportschool trainen mensen uit de buurt, maar we geven zelf personal training aan topsporters. Voetballers, kickboksers, die er veel voor over hebben om de top te halen. Hans en ik helpen hen daarbij. Mijn vader durft emotie in dit werk te leggen, gaat een band met je aan. Als zijn hek omlaag is, heeft hij alles voor je over. Dat maakt hem uniek.’
‘Mijn vader kan stug zijn in de omgang, zeker als je hem niet kent. Dan denk je misschien: ‘Wat is dit voor rare man?’ Maar dat komt door negatieve ervaringen in zijn leven. Al maak ik die soms ook mee. Ik heb drie jaar lang gewerkt met een kickbokser, die op maandagochtend aankondigde dat hij wegging. Mijn vader kan heel kwaad worden om zoiets. Ik ook, maar laat het vervolgens weer los. Ik richt me liever op de andere 20 vechters die wél willen. Met een kickbokser leef je drie, vier keer per jaar naar een grote wedstrijd toe. Bij sport, en zeker bij kickboksen met grote gala’s, komt ontzettend veel emotie en opwinding kijken. Dat maakt dat je een diepe band met elkaar aangaat.’

‘mijn vader heeft me altijd vrij gelaten in mijn keuzes’

‘Tijdens mijn studie Sport en bewegen heb ik twee jaar bij een andere sportschool gewerkt. Met een heel ander soort klandizie: mensen die juist niet willen sporten. Dat is voor mij heel leerzaam geweest. Hans motiveerde me ook om ergens anders te gaan kijken. Hij heeft me altijd vrijgelaten in mijn keuzes. De buitenwereld keek daar vaak sceptisch naar: alsof ik van mijn vader moest trainen en niet naar McDonalds mocht. Maar die druk heb ik nooit gevoeld. Als ik een eigen frietzaak had willen openen, had dat ook gekund.’
‘Er sporten hier mensen die dat al vanaf 1983 doen. Die kennen mij nog als dreumes. En als 18-jarige gaf ik mijn eerste personal training, terwijl mijn vader stiekem meekeek op een afstandje. We proberen elkaar scherp te houden, maar nooit met klanten erbij. Feedback hoort erbij, net als een flinke discussie. Ik vind het heel belangrijk om open te blijven staan voor nieuwe dingen. Ron Vlaar, voetballer van AZ, traint hier. Ook al is hij al halverwege de 30, hij blijft openstaan voor nieuwe dingen. Zo ben ik, en zo is mijn vader.’