Samen met je broer in 't familiebedrijf: 'Vroeger keek ik naar hem op'

Dennis Tan (30) is rebels, broer Stefan (27) meer ‘het voorbeeldkind’. Maar geen van beiden deed wat hun ouders van ze wilden. Samen stampten ze de succesvolle startup Dashmote uit de grond: hun familiebedrijf. Soms kan het echt flink botsen.

Dennis Tan (30): ‘Als kind was ik al aan het ondernemen. Op de middelbare school verkocht ik energiedrankjes uit mijn kluisje aan andere scholieren. En op mijn 15de bouwde ik software met twee Amerikanen via een chatprogramma, die ik vervolgens ook succesvol verkocht. Toen voelde het leeftijdsverschil met Stefan groter dan dat het nu is, al was hij ook veel bezig met computers en coderen. We gameden samen, maar het ondernemen is pas later gekomen.’ 

Allemaal familieNederland telt duizenden familiebedrijven, maar hoe is het eigenlijk om in zo’n bedrijf te werken met je vader, zus, dochter, moeder, broer of neef? Levert dat vaak spanning op, of begrijp je elkaar al zonder woorden? Forum spreekt dit jaar ondernemende familieleden, over hun drijfveren en relatie met elkaar.  In deel 1: Henry en Lotte Span: zij runnen samen een schildersbedrijf en een spuiterij in het Gelderse Beek: Span Finishing en Span Meesterschilders. Deel 2: Sheila en Gideon de Vries: samen hebben zij Studio Sheila de Vries. Vandaag deel 3: Dennis en Stefan Tan van Dashmote.

‘Toen Stefan vijf jaar geleden na drie masters nog niet wist wat hij wilde gaan doen, vroeg ik of hij met mij het idee voor Dashmote wilde gaan uitwerken. Onze band was altijd al goed hoor. Omdat we andere vrienden hadden, dachten we niet gelijk aan samenwerken. In het begin was dat erg wennen. Je bent met elkaar opgegroeid, dus heb je minder grenzen en ken je elkaar al goed als je gaat samenwerken. Daardoor maak je ook veel makkelijker ruzie met elkaar. Maar omdat het toch je broer is, praat je het wel makkelijk uit zonder dat dat consequenties heeft voor je relatie.’

‘we maken gemakkelijk ruzie met elkaar’

‘Stefan heeft nooit naar mij opgekeken, toch denk ik dat ik als oudste broer een soort mentorrol vervul. Ook al zijn we gelijkwaardig. Je ouders spreken altijd eerst de oudste aan en mijn oma heeft me altijd op het hart gedrukt dat ik goed voor mijn broertje en zusje moest zorgen. Ik was ook meer het zwarte schaap van de familie en hij het voorbeeldkind. Al hebben we geen van beiden geneeskunde gestudeerd zoals mijn ouders eigenlijk graag wilden.’

‘Stefan en ik worden heel vaak door elkaar gehaald. Zelfs in China, waar onze familie oorspronkelijk vandaan komt, hebben we daar last van. Er zijn wel verschillen. Mijn concentratie is vaker beter en ik kan daarom veel extremer zijn. Ik kan dagen achtereen werken met minimale slaap bijvoorbeeld. Mijn broer is meer een doener. Ik ben meer een denker die de grote lijnen voor de toekomst uitzet, terwijl hij de operationele kant van het bedrijf op zich neemt.’

Stefan Tan (27): ‘Dennis kiest nooit voor de gebaande paden. En hij verrast me nog steeds. Vaak als ik denk te weten wat voor beslissing hij neemt, doet hij toch iets totaal anders. Vroeger keek ik naar hem op, hij was veel meer een rebel dan ik. Voor mij voelde het logischer om netjes mijn middelbare school en studies af te maken. Ik heb daarna ook gesprekken gehad bij grote bedrijven waarbij Dennis me hielp met de voorbereiding, maar het voelde niet alsof ik daar thuishoorde. Toen Dennis me vroeg voor Dashmote, was de keus snel gemaakt.’

‘Mijn ouders waren wel blij met mij, ja, ook al heb ik dan niet voor geneeskunde gekozen. In de traditionele, Aziatische cultuur is toch meer de gedachte dat je een goed kind bent als je je studie cum laude haalt en dokter wordt. Mijn ouders twijfelden of ik wel moest gaan samenwerken met Dennis. Nu zien ze ook dat het een hele goede keus is geweest is. Bovendien, als we hadden gefaald, dan was er niks aan de hand geweest en had ik alsnog bij een groot bedrijf aan de slag gekund.’

‘dennis verrast me nog steeds’

‘Ik praat graag en veel met klanten en met medewerkers. Dat is mijn rol binnen het bedrijf. Dennis denkt veel verder vooruit. Dat kan erg botsen, omdat ik meer naar de korte termijn kijk. Maar het vult ook aan. Ik erger me wel vaak aan hem, bijvoorbeeld als hij zakelijk iets beslist waar ik het niet mee eens ben of als ik een horloge koop dat ik dan volgens hem niet nodig heb. Dan ruziën we, ja. Net als vroeger, als één van ons een irritant trucje uithaalde in een computerspel.’

‘Privé en werk lopen bij ons in elkaar over. We zijn ook buiten het werk vaak bij elkaar, en eind vorig jaar zijn we met andere businesspartners een week naar China geweest. Dan wordt er hard gewerkt, maar gaan we ook karaoke zingen en naar clubs. Vorig jaar hebben we twintig keer met elkaar in het vliegtuig gezeten. Toch zijn er delen van onze levens die we niet met elkaar delen. En dat vind ik prima.’ 

Op de hoogte blijven van onze leukste artikelen? Schrijf je dan gratis in voor onze nieuwsbrief.