Ineens stond alles op zijn kop: 'Ik dacht: daar gáát ons familiebedrijf'

Piepjong was Linda van Wensen toen haar moeder Marja de Heer haar vroeg om samen recruitmentbureau Modoc te beginnen. Alles liep soepel. Tot De Heer kort na de start van het familiebedrijf een TIA kreeg. En ineens stond dochter Linda er alleen voor. ‘Nu is er een Marja van vóór en een van na de TIA.’

Marja de Heer (57):

‘We waren net een maand gestart met Modoc toen ik in een ambulance werd afgevoerd naar het ziekenhuis. Een TIA. Ik dacht: daar gáát ons bedrijf. Ondernemen is risico’s nemen, maar dit had niemand kunnen voorzien. Stress, zei de dokter. Maanden ben ik er tussenuit geweest om te herstellen. Toen ik terug kwam, had Linda de boel op poten gezet én omzet gegenereerd. Ze bleek echt de topper die ik dacht dat ze was.’

Allemaal familieNederland telt duizenden familiebedrijven, maar hoe is het eigenlijk om in zo’n bedrijf te werken met je vader, zus, dochter, moeder, broer of neef? Levert dat vaak spanning op, of begrijp je elkaar ook zonder woorden? Forum spreekt dit jaar ondernemende familieleden, over hun drijfveren en relatie met elkaar.  In deel 1: Henry en Lotte Span: zij runnen samen een schildersbedrijf en een spuiterij: Span Finishing en Span Meesterschilders. Deel 2: Sheila en Gideon de Vries: samen hebben zij Studio Sheila de Vries. Deel 3: Dennis en Stefan Tan, die samen AI-startup Dashmote runnen. Deel 4: Freddie en Aad Prins van bloembollenkwekerij Aad Prins. Deel 5: Martin en Anton Verbrugge die samen Verbrugge International besturen. En vandaag, deel 6: Marja de Heer en Linda van Wensen van Modoc.‘Ondernemen zit ons in het bloed. Mijn ouders hadden een eierhandel en pluimveebedrijf, mijn broer en zussen ondernemen ook. Als 10-jarige zat ik al facturen te schrijven voor mijn vader. En toen ik na een lange, succesvolle carrière in de werving- en selectie niet goed door één deur kon met een nieuwe directeur, heb ik heel impulsief besloten om mijn baan op te zeggen. Ik wilde het zelf gaan doen, met meer persoonlijke aandacht voor zowel werkgever als kandidaat.’

‘ineens zag ik: mijn oud-collega moet haar niet hebben, ík moest Linda hebben’

‘Kort daarna werd ik gebeld door een oud-collega, die Linda wilde hebben voor een project. Mijn ogen gingen open. Zij moest Linda niet hebben, ik moest Linda hebben. Ik had gezien hoe groot het verloop was binnen deze branche. En Linda zou wél die binding met mij hebben om het bedrijf succesvol te maken. Niet alleen omdat ze mijn dochter is. Ze is super fanatiek, kijkt niet naar de tijd en is commercieel geweldig. Daar staat tegenover dat ze behoorlijk eigenwijs en dominant kan zijn.’

‘Jou lukt alles werd altijd gezegd. Maar dat tempo haal ik nu niet meer’

‘Voor mij is er een Marja voor en een Marja na de TIA. Ik stond altijd in de vijfde versnelling. Jou lukt álles, zeiden collega’s altijd. Dat tempo haal ik nu niet meer. We hebben vorig jaar besloten dat ik adviseur en eigenaar blijf, en dat Linda directeur is per 1 januari. Liever had ik een jaar gewacht, maar het was tijd om Linda het vertrouwen en de ruimte te geven.’

Linda van Wensen (32):

‘We zaten net voor kerst te eten samen toen Marja vroeg of ik met haar een bedrijf wilde beginnen. Ik was 23 en al vestigingsmanager in een grote, logge organisatie. Ik zei direct ja, financiële crisis of niet. Want wat had ik als 23-jarige nou te verliezen? In sneltreinvaart hebben we Modoc – moeder-dochter – opgezet. Ik zag het helemaal voor me: Marja zou naar klanten toegaan, en ik zou alles binnen regelen en faciliteren. Het begin liep anders, maar inmiddels hebben we drie vestigingen en 16 collega’s.’

‘ik zag al precies voor me hoe alles zou gaan.’ en toen kwam die tia

‘Ik was een behoorlijk lastige puber. Niet eens heel rebels, wel ongelofelijk eigenwijs. Ik wil nog steeds graag het laatste woord hebben. Toen mijn ouders gingen scheiden en mijn moeder een nieuwe partner kreeg, werd het er niet gezelliger op in huis. Maar door op mezelf te gaan wonen, is onze relatie weer veel beter geworden. En toen de werkgever van mijn moeder iemand zocht voor een vakantiebaan, ben ik dezelfde branche als Marja ingerold.’
‘Op het werken met mijn moeder zit geen rem. Het voordeel is dat je snel knopen doorhakt, maar het nadeel is dat je niet altijd even respectvol bent naar elkaar. Terwijl we dat naar collega’s juist wel zijn. Zij kregen het ook wel mee als er frictie was. Nu ik directeur ben en Marja adviseur, is onze relatie privé ook weer beter geworden. Op vrijdag zorg ik voor mijn dochter en dan bel ik Marja of ze mee gaat iets leuks doen. Een jaar geleden had ik dat minder snel gedaan.’

‘mijn moeder vertraagt me. maar misschien wil ik ook wel te snel’

‘Marja is een ondernemer pur sang, echt geïnteresseerd in mensen en tegelijkertijd heel zakelijk. Ik merk wel dat we soms in een ander tempo willen. Zij vertraagt mij dan, hoewel ik ook wel besef dat ik af en toe veel te snel ga. Voor mijn ontwikkeling ga ik nu naar een coach. Ik begrijp steeds beter dat ik míjn tempo ook kan aanpassen om mensen mee te krijgen. En dat is erg prettig.’