3 kinderen, 1 familiebedrijf: 'Ik wilde nooit meer terugkomen'

Harry Meens (familiebedrijf Alfa Bier) zag het al helemaal zitten. Zijn3 kinderen,onder wie dochter Michelle, zouden als vijfde generatie de brouwerij overnemen. Totdat ze één voor één afhaakten. ‘Ik was de weg kwijt, ontzet. En dacht: Wat gebeurt mij nu? Het leek als zand tussen mijn vingers te glippen.’

Michelle Meens (24)

‘Al heel jong betrok mijn vader mijn broertje, zusje en mij bij Alfa Bier. Zo liet hij ons verschillende smaken bier proeven, om nuances te leren onderscheiden. De brouwerij was een belangrijk thema in ons gezin: mijn vader was er 24 uur per dag mee bezig. Toen mijn ouders uit elkaar gingen, zag ik mijn vader alleen in het weekend – hij bleef in ons ouderlijk huis wonen. Om hem te ontlasten, zorgde ik voor mijn broertje en zusje. Aankleden, tandenpoetsen, dat soort dingen. Ik moest vrij jong volwassen worden.’

Allemaal familieNederland telt duizenden familiebedrijven, maar hoe is het eigenlijk om in zo’n bedrijf te werken met je vader, zus, dochter, moeder, broer of neef? Levert dat vaak spanning op, of begrijp je elkaar ook zonder woorden? Forum spreekt dit jaar ondernemende familieleden, over hun drijfveren en relatie met elkaar. In deel 1: Henry en Lotte Span: zij runnen samen een schildersbedrijf en een spuiterij:Span Finishing en Span Meesterschilders. Deel 2: Sheila en Gideon de Vries: samen hebben zijStudio Sheila de Vries. Deel 3: Dennis en Stefan Tan, die samen AI-startupDashmoterunnen. Deel 4: Freddie en Aad Prins vanbloembollenkwekerij Aad Prins. Deel 5: Martin en Anton Verbrugge die samenVerbrugge Internationalbesturen. Deel 6: Marja de Heer en Linda van Wensen vanModoc. Deel 7: Marcel en Cindy Visser hebben Visser Transport uit Duiven. En vandaag deel 8: Harry Meens en dochter Michelle Meens van Alfa Bier uit Schinnen.

‘Dat heen en weer gependel tussen mijn ouders zorgde voor onrust bij mij. Na mijn eindexamen ben ik een half jaar secretaresse voor mijn vader geweest, toen was het tijd om te gaan. Een jaar hotelschool in Zwitserland, met een halfjaar stage in Portugal, dat werd het. Ik was van plan om nooit meer terug te komen. Maar toch deed ik het: na dat jaar heb ik 2 jaar 60 uur per week gewerkt in ons restaurant in Heerlen. Toen was ik op. En opnieuw wilde én ging ik weg. Dat vond ik lastig voor mijn vader, maar ik kon niet anders.’

‘ik wilde weg, was op. lastig, maar ik kon niet anders’

‘Na mijn reis vroeg mijn vader me voor een klus van 2 dagen, het opruimen en sorteren van ons archief. Geweldig om te doen, zoveel mooie vondsten kwam ik tegen. Inmiddels werk ik weer fulltime. En deze keer wil ik niet meer weg en werkt het wél. Mijn onrust ben ik kwijt. Er is privé voor mij nu veel meer balans omdat ik mijn eigen plek heb, mijn studie is bijna afgerond en ik heb een vaste vriendinnengroep. Ik ben verantwoordelijk voor de branding en marketing, terwijl mijn broertje de productie leidt.’
‘Ik kan echt wel schelden op mijn vader, en andersom ook. Dan praten we een uur niet met elkaar, en daarna is het weer goed. Iedereen hier weet dat en laat ons eerst even afkoelen. Mijn vader is een enorme doorzetter. Maar dat is soms ook zijn valkuil. Ik herinner me nog goed dat we op vakantie waren in Zuid-Frankrijk – niet langer dan 10 dagen – en hij kreeg aan de telefoon schuimwaardes door die niet goed waren. Toen is hij teruggereden.’

Harry Meens (64)

‘Ik wilde altijd al meer dan één kind. En die wens is in vervulling gegaan. Want met drie kinderen kun je geen stakende stemmen hebben. Vanaf het moment dat de kinderen klein waren, had ik al in mijn achterhoofd dat zij nog weleens de vijfde generatie konden gaan vormen. En dat heeft zijn vruchten afgeworpen. Als ik zie hoe ze nu in de race staan, dan hebben ze duidelijk in de loop der jaren veel opgenomen en opgepikt van het bedrijf. Zakelijk zitten we precies op één lijn.’
‘Michelle heeft ons restaurant in Heerlen van verlies naar winstgevendheid geloodst. Daarvoor is ze heel diep gegaan, net als ik zelf vroeger. Toen had ze het wel even gehad. Ze zei: ‘Pap, ik weet niet of ik nog terugkom.’ Dat was voor mij een enorme deceptie. En toen mijn zoon Martijn twee weken later ook andere plannen had, was dat een mokerslag er bovenop. Ik was de weg kwijt, ontzet. En dacht: Wat gebeurt mij nu? Het leek als zand tussen mijn vingers te glippen.’

‘ik zou het accepteren als mijn kinderen stoppen, al verandert dat onze band wel’

‘Misschien had ik er teveel op gerekend. Juist omdat alles zo natuurlijk leek te gaan. Gelukkig kwam het goed. Ik zou het accepteren als ze nu zouden willen stoppen, al zou onze band dan wel veranderen. Ik wil wel dat de kinderen gelukkig zijn. Maar goed, de zingeving in een familiebedrijf is zo heerlijk. Er zijn tegenslagen, maar het geeft ook veel positiviteit. Werken met Michelle vind ik fijn. Ze is gepassioneerd, ongedurig, en laat lastig de controle los. Net als ikzelf.’

Ze houden wel van een geintje bij Alfa Bier. Kijk maar en zet je geluid even aan:

‘Zowel Michelle als haar broertje Martijn zijn erg actiegericht. Ze verwijten mij dat ik teveel praat. Heerlijk vind ik dat, een beetje bomen. Vanochtend had ik nog een aanvaring met mijn zoon. Ik wilde koffie met hem drinken, maar hij was bezig. Als ik met Michelle bots, is het altijd vanwege teveel passie en energie. Niet vanwege de grote lijnen. Hun jongste zusje Charlotte is 17 en brouwt zelf haar eigen bier. Het zou mooi zijn als zij na haar middelbare school administratie en controlling gaat doen. Maar het liefst zou ze ceo worden, zegt ze. Tja: water door de Maas, zeg ik dan maar.’