'Mijn dochter in het familiebedrijf? Dat nooit', was haar eerste reactie

Monique Zeegers bouwde Zetex Body Favourites op vanuit het reizende handelsbestaan van haar vader. Toen dochter Kim Cuijpers het familiebedrijf in wilde, vond Zeegers dat in de eerste instantie maar niks. Totdat ze een wijze les leerde…

Monique Zeegers (55): ‘Kim in het familiebedrijf? Dat nooit. De stress van twee keer per jaar een nieuwe Pastunette collectie maken, elke keer de markt voor willen zijn: die wilde ik haar niet aandoen. Mijn mening veranderde toen een buurvrouw uit het dorp waar ik woon – een oudere, spirituele vrouw – tegen me zei: ‘Monique, jij mag die keuze niet voor Kim maken. Dit is jouw angst, niet die van haar.’ Toen viel bij mij het kwartje.’

Allemaal familieNederland telt duizenden familiebedrijven, maar hoe is het eigenlijk om in zo’n bedrijf te werken met je vader, zus, dochter, moeder, broer of neef? Levert dat vaak spanning op, of begrijp je elkaar ook zonder woorden? Forum spreekt dit jaar ondernemende familieleden, over hun drijfveren en relatie met elkaar.  In deel 1: Henry en Lotte Span: zij runnen samen een schildersbedrijf en een spuiterij: Span Finishing en Span Meesterschilders. Deel 2: Sheila en Gideon de Vries: samen hebben zij Studio Sheila de Vries. Deel 3: Dennis en Stefan Tan, die samen AI-startup Dashmote runnen. Deel 4: Freddie en Aad Prins van bloembollenkwekerij Aad Prins. Deel 5: Martin en Anton Verbrugge die samen Verbrugge International besturen. Deel 6: Marja de Heer en Linda van Wensen van Modoc. Deel 7: Marcel en Cindy Visser hebben Visser Transport uit Duiven. Deel 8: Harry Meens en dochter Michelle Meens van Alfa Bier uit Schinnen. En vandaag deel 9: Monique Zeegers en Kim Cuijpers van Zetex Body Favourites uit Haelen.

‘Onverwachts kwam er een vacature vrij in ons bedrijf. En ik belde Kim, of ze nog bij ons wilde komen werken. In de jaren ervoor had ze namelijk herhaaldelijk gevraagd of ze in het familiebedrijf mocht komen werken. Ze zei als ik ergens anders hard werk – dat zit nou eenmaal in haar – dan toch liever voor het familiebedrijf. Dat is haar slechtste eigenschap: ze neemt soms veel te veel hooi op haar vork. Ik herken het, want ik doe het zelf ook.’
‘In het dorp was ik 35 jaar geleden de enige vrouw die fulltime werkte. ‘Monique kan nog geen omeletje bakken’, werd er over me gezegd. Als baby lag Kim geregeld  in de maxi-cosi in de showroom. En soms gaven klanten haar de fles, terwijl ik hun gekochte artikelen dan uit ons magazijn haalde. We hebben eigenlijk altijd een goede band gehad. Het is fantastisch om met Kim samen te werken. Ze is een juweeltje. Ik word gewoon emotioneel als ik eraan denk. Nu gaan we samen op reis, laatst nog naar India.’

‘Kim neemt soms teveel hooi op haar vork’

‘Mijn vader, jongste zoon met 13 broers en zussen, had samen met mijn moeder een lingeriezaak. Later reisde hij als handelaar over de hele wereld, van India tot Hong Kong, naar beurzen. Als jong meisje werkte ik als telefoniste bij een administratiekantoor. Op een dag zei ik tegen mijn vader: ‘Ik wil zélf klanten helpen in plaats van ze doorverbinden.’ Hij regelde een stage voor mij bij Houtbrox, op de lingerieafdeling. Toen ze mij een leidinggevende functie aanboden, heb ik ontslag genomen en ben ik als 21-jarige mijn eigen lingeriemerk begonnen. Met een koffertje, een duizend-stratenboek en de klantenkaart van mijn vader ging ik naar winkels toe om mijn collectie te verkopen. Help haar nou toch, zei mijn moeder dan tegen hem – hij wilde me graag in het diepe gooien. Toen hij mijn expertise nodig had voor het familiebedrijf, heb ik mijn merk opgezegd, en heb ik Zetex voortgezet.’

Kim Cuijpers (26): ‘Of ze aan mij wilde denken als er een plek vrij kwam in het bedrijf. Dat heb ik mijn moeder gevraagd. Ik had het naar mijn zin bij UPS, en vond alles leuk. Maar zeker bij een groot bedrijf doe je maar één ding. Ik realiseerde mij op een bepaald moment dat ik in mijn sales-gesprekken meer over Zetex, dan over mijn werk bij UPS vertelde. Voor mijn gevoel klopte dat niet. Maar mijn moeder wilde me niet in het bedrijf. Ik begon ernstig aan mezelf te twijfelen: was ik niet goed genoeg? Nu begrijp ik: ze wilde me beschermen.’
‘Ik zie ook wel dat het goed bedoeld was. Maar ja: bij een ander werk ik ook hard. En als je iets leuk vindt, voelt het niet als werken. Ik wil altijd alles zelf doen. En ik verwacht ook van mezelf dat ik alles kan. Dat is niet altijd goed hoor, maar zo zit ik in elkaar. En mijn moeder trouwens ook, ze is nu nog onmisbaar in bedrijf.’

‘Nu weet ik: ze wilde me beschermen’

‘Ik heb mijn mba gehaald op Nyenrode, een idee van mijn moeder, maar ik ben begonnen op het vmbo. Ik was een laatbloeier, later volwassen dan anderen om me heen. Maar ik heb wel altijd een drang gevoeld mezelf te ontwikkelen. De mentaliteit in Limburg vond ik soms lastig, studiegenoten op het hbo zeiden op hun 26ste al dat ze parttime wilde gaan werken. Iedereen zijn keus, maar dat was niks voor mij.’
‘Vroeger wilde ik het bedrijf niet in. Ik zag vooral de negatieve kanten. Mijn moeder had een eigen bedrijf, mijn vader ook. Je ziet vooral dat je ouders er niet zijn, terwijl bij vriendinnen om 17.00 het eten klaar stond. Terwijl ik nu denk: wat verschrikkelijk. Achteraf ben ik er blij om. Ik woon inmiddels vlakbij het bedrijf, in het dorp waar ik ben opgegroeid. Heerlijk met mijn  hond het bos in, in plaats van de drukte van de grote stad.’