‘Opeens had mijn broer óók interesse in ’t bedrijf.’ Dat was even slikken...

Twan Weemen was vastbesloten om een tennisspeler te worden van wereldformaat. Een groot contrast met  zijn zeven jaar oudere broer Maarten Weemen: die wilde liever vandaag dan morgen het grafimediabedrijf van hun ouders overnemen in ‘t Brabantse Haps. Totdat Twan zich bedacht…

Twan Weemen (36, links op de foto): ‘Mijn broer stond als klein mannetje al in de drukkerij en is daar nooit meer weggegaan. Ik niet. Ik stond dag en nacht op de tennisbaan. Van mijn 18de tot mijn 21ste speelde ik fulltime, met toernooien overal in Nederland. Ik zat heel diep in die wereld. Op een gegeven moment heb ik heel goed in de spiegel gekeken. Ga ik hier nóg 10 jaar in stoppen, alles geven en proberen om de internationale wereldtop te bereiken? Nee, was het antwoord. Ik was niet goed genoeg. Hard, maar wel eerlijk.’

Allemaal familieNederland telt duizenden familiebedrijven, maar hoe is het eigenlijk om in zo’n bedrijf te werken met je vader, zus, dochter, moeder, broer of neef? Levert dat vaak spanning op, of begrijp je elkaar ook zonder woorden? Forum spreekt dit jaar ondernemende familieleden, over hun drijfveren en relatie met elkaar.  In deel 1: Henry en Lotte Span: zij runnen samen een schildersbedrijf en een spuiterij: Span Finishing en Span Meesterschilders. Deel 2: Sheila en Gideon de Vries: samen hebben zij Studio Sheila de Vries. Deel 3: Dennis en Stefan Tan, die samen AI-startup Dashmote runnen. Deel 4: Freddie en Aad Prins van bloembollenkwekerij Aad Prins. Deel 5: Martin en Anton Verbrugge die samen Verbrugge International besturen. Deel 6: Marja de Heer en Linda van Wensen van Modoc. Deel 7: Marcel en Cindy Visser hebben Visser Transport uit Duiven. Deel 8: Harry Meens en dochter Michelle Meens van Alfa Bier uit Schinnen. Deel 9: Monique Zeegers en Kim Cuijpers van Zetex Body Favourites uit Haelen. Deel 10: Tim en Florentine Ouborg van Princess Sportsgear en Princess Traveller. En vandaag deel 11: de broers Twan en Maarten Weemen van familiebedrijf Weemen Group. ‘Dankzij de sport en alle plekken waar ik kwam, was ik altijd in gesprek met mensen en op zoek naar nieuwe kansen. Ik begon toch wel te vermoeden dat ondernemen bij mij zou kunnen passen. In de vrije uren die ik had, haalde ik een meao-diploma. En toen er een leidinggevende plek vrij kwam op een vestiging van ons bedrijf in Druten, heb ik mijn vader aangeboden om die kant op te gaan. Hij twijfelde: kon ik dat wel? Ik verzekerde hem dat ik er dag en nacht zou staan om mezelf te bewijzen, als dat moest. En dat heb ik gedaan – ik heb keihard gewerkt. Ik heb zo niet het pad bewandeld dat sommige anderen in familiebedrijven bewandelen: met een mba op Nyenrode en vanaf het begin focus op het bedrijf overnemen. Maar is dat erg? Ik denk het niet.’

‘De familie is het belangrijkst. Als we ruzie krijgen, is het bedrijf morgen verkocht’

‘Mijn broer en ik zijn totaal verschillend. Ik kan onstuimig zijn, hij is veel rustiger, wat vlakker en relaxter. Ik ben veel meer van de pieken en dalen. En wil soms ook te snel, terwijl hij me dan afremt. Maar juist omdat we zo anders zijn én elkaar respecteren, gaat het goed met ons bedrijf. Mijn ouders zeiden altijd: ‘De familie is het belangrijkst. Als we ruzie krijgen, is het bedrijf morgen verkocht.’ Zo sta ik er zelf ook in.’

‘In een schuurtje achter het huis van mijn opa en oma zijn mijn ouders ‘t bedrijf begonnen. Mijn vader werkte overdag in de huisdrukkerij van een groot bedrijf, mijn moeder in de kraamzorg. En samen maakten ze in de avonduren geboortekaartjes en verenigingsdrukwerk. Die avonden werden nachten, en toen het uit de hand dreigde te lopen, zijn ze voorzelf begonnen. Binnen vier jaar verhuisden ze naar de locatie waar we nu zitten.’

Maarten Weemen (43): ‘Er zijn nog foto’s van mij waarop ik als klein mannetje, met een hoedje op mijn hoofd, in een teiltje zit te badderen. Niet in het ouderlijk huis, maar midden in de drukkerij. Zo ben ik opgegroeid, tussen papier en drukpers. Ik was altijd hier, maakte zelf ook feestgidsjes en verenigingsbladen. En toen ik eenmaal ging studeren, was de grafische school in Nijmegen voor mij de enige optie. Ook al moest ik dan drie kwartier in de bus zitten. Want daar hadden ze een drukpers.’
‘Ik was niet echt een gemakkelijke puber. Mijn ouders moesten me echt aansporen om mijn school af te maken. Dat ik af en toe nog huiswerk gedaan kreeg, kwam ook doordat ik Twan wegbracht als hij tennistraining had. Tijdens het wachten kon ik dan mooi leren. We schelen 7 jaar, speelden vroeger niet samen door ‘t grote leeftijdsverschil. Ik had altijd wel veel bewondering voor zijn doorzettingsvermogen op de tennisbaan. Alleen toen hij ook interesse toonde in het bedrijf, vroeg ik me wel even af wat ik daarvan vond. Want ik had tot dan toe het alleenrecht gehad.’

‘In de ogen van mijn broer gaan klanten altijd voor, terwijl ik dan op de rem moet trappen’

‘Maar toen Twan eenmaal de vestiging in Druten ging leiden en zichzelf moest bewijzen, zag ik hoe goed hij was in sales. Hij haalde in een korte tijd enorm veel klanten binnen. Toen dacht ik: ‘We zouden elkaar nog weleens erg goed kunnen aanvullen.’ En dat bleek te kloppen. Twan is super bevlogen, maar soms moet hij zich wel realiseren dat je niet gelijk van 0 naar 10 kan. Dat is echt zijn sportmentaliteit, dat zit in zijn dna. Ik ben veel behoudender. In zijn ogen gaan klanten altijd voor, terwijl ik dan op de rem moet trappen.’
‘Ik heb een aantal vrienden met een eigen bedrijf, die weleens zeggen dat zij niet met hun broer zouden willen samenwerken. Ik zie dat anders: wij kunnen altijd op elkaar terugvallen. Daar hebben we trouwens ook coaching voor gehad, waarmee we begonnen zijn toen mijn ouders het bedrijf aan ons overdroegen. En we hebben een neef binnengehaald die nu financieel directeur is. Het helpt enorm als je van elkaar én van jezelf weet wat je zwakke en sterke punten zijn.’

Op de hoogte blijven van onze leukste artikelen? Schrijf je dan gratis in voor onze nieuwsbrief.