In de rubriek ‘Even kennismaken met…’ leren we de beleidssecretarissen van MKB-Nederland en VNO-NCW beter kennen. Wie zijn ze en wat doen ze? Deze week: Wouter Brookman, die zich bezighoudt met mobiliteit en logistiek.
Wouter, jij bent een oude bekende.
‘Zeker! Eerder al heb ik bij MKB-Nederland en VNO-NCW gewerkt als fiscalist. Ik heb Nederlands en fiscaal recht gestudeerd en na mijn eerste baan in de belastingadviespraktijk verhuisde ik in 2010 naar de Malietoren. Acht jaar later ging ik aan de slag als bestuursadviseur van een wethouder van de gemeente Den Haag. Dat heb ik drie jaar gedaan, en daarna was ik de rechterhand van de gemeentesecretaris. Een mooie functie, maar erg gericht op de interne organisatie. Omdat ik de blik naar buiten en het contact met bijvoorbeeld ondernemers miste, ben ik nu weer terug.’
Met een totaal andere portefeuille: mobiliteit en logistiek.
‘Mijn ruime ervaring met belangenbehartiging maakte de overstap mogelijk, maar inhoudelijk moest ik me het nieuwe beleidsterrein natuurlijk nog eigen maken. Dat inwerken ging niet in een rustig tempo, de trein ging direct rijden. Inlezen, gesprekken voeren met leden, hun wensen en ideeën ophalen, kennismaken met de mensen op het ministerie van I&W, persvragen beantwoorden… Zeker nu het kabinet is gevallen, is het voortdurend hectisch.’
Wat speelt er zoal?
‘De wegen en het spoor slibben dicht. Het kabinet kiest vooral voor onderhoud en instandhouding – en dat moet ook gebeuren – maar daarnaast zijn investeringen nodig in aanleg of uitbreiding van infrastructuur. Met name bij een aantal specifieke knelpunten, zoals rond Brainport Eindhoven. Actie in het stikstofdossier is dus absoluut noodzakelijk om Nederland bereikbaar te houden. Een andere kwestie is de toekomst van de luchtvaart. Het is van belang om de internationale knooppuntpositie van Schiphol te behouden, met frequente directe verbindingen voor zowel goederen als personen. Tegelijkertijd moeten we aandacht hebben voor emissiereductie en vermindering van geluidshinder.’
Hoe kijk jij naar de verduurzaming van mobiliteit?
‘Ondernemers willen daaraan meedoen, maar de maatregelen moeten wel haalbaar zijn. Voor zero-emissiezones bijvoorbeeld moet de laadinfrastructuur op orde zijn. Want wat heb je daaraan als je je elektrische bus niet kunt opladen? Bij de plannen voor betalen naar gebruik is het risico dat de rekening komt te liggen bij bedrijven die geen alternatief hebben voor wegvervoer, zoals aannemers en loodgieters.
Verder moeten werkgevers per 1 januari 2024 gaan bijhouden hoe medewerkers naar de werkplek reizen. Het idee is dat ze zo hun CO2-uitstoot in kaart brengen en gaan verminderen. Thuiswerken zorgt uiteraard voor minder uitstoot, maar er zijn bedrijven waar mensen hun werk alleen op locatie kunnen doen. Weer andere bedrijven zijn slecht bereikbaar met het openbaar vervoer. Ook voor mensen – onder meer in de zorg – die ’s nachts onderweg zijn, is het openbaar vervoer niet altijd een alternatief. Alleen al vanuit het oogpunt van veiligheid. Er zitten dus nogal wat haken en ogen aan dit voorstel, dat voorlopig twee jaar geldt en daarna wordt geëvalueerd.’
Houd je zelf van thuiswerken?
‘Het is mooi dat die optie er is, maar uiteindelijk ben ik liever op kantoor of op pad. Mensen zijn sociale wezens – en daar ben ik geen uitzondering op.’
