Samen in familiebedrijf L’Ortye: ‘Zou dat onze band veranderen?’

Vivien en Jean L’Ortye staan al 16 jaar aan het hoofd van het Heerlense grondwinning- en transportbedrijf L’Ortye. Voordat ze ‘ja’ zeiden tegen het gedeelde directeurschap, zochten de broer en zus eerst uit of hun persoonlijkheden wel bij elkaar pasten. ‘Zouden we elkaar de tent uitvechten?’

Vivien L’Ortye (48)

‘Op de havo was ik goed in tekenen en handvaardigheid. Daarom heb ik zelfs even met de gedachte gespeeld om naar de kunstacademie te gaan. Ik wil maar zeggen: zelfs met opa’s, oma’s en mijn ouders als ondernemers, lag het helemaal niet vast dat ik in het bedrijf zou stappen. Niemand duwde me die kant op. Ik ben wel als kind veel in de groeve geweest en ik heb als vakantiewerk vrachtwagens gewogen op de weegbrug. Maar ik heb als tiener het familiebedrijf eigenlijk aan de keukentafel echt van binnen leren kennen. Mijn ouders spraken er dan over, ze adviseerden elkaar. En we discussieerden over van alles. Zo heb ik geleerd zelf een mening te vormen.’

‘Maar ik was niet bezig om óók in de zaak te stappen. Na de middelbare school koos ik voor technische bedrijfskunde aan de TU in Eindhoven. Uiteindelijk heb ik zeven jaar buiten het familiebedrijf gewerkt. Ik zat bij uitgeverij PCM in het management van het distributiebedrijf toen de vraag kwam of ik geïnteresseerd was om in te stappen bij L’Ortye. Ik zag mezelf niet altijd voor anonieme aandeelhouders werken. Dus zei ik ‘ja’, maar omdat de familieband boven alles stond, heb ik aangedrongen op extern advies.’ 

‘Ik was bang dat onze band zou veranderen’

‘Mijn broer en ik hadden altijd een goede relatie. We gingen samen stappen en woonden tijdens onze studie ook een tijdje dicht bij elkaar. Zou onze goede band veranderen als we opeens samen het familiebedrijf gaan leiden? Dat was mijn zorg.’

‘Over onze ambities twijfelde ik niet. Ik wilde weten of ik me er bij neer zou leggen als Jean het haantje zou zijn. Of zouden we beiden de baas willen spelen en elkaar de tent uit vechten? We bleken verschillend genoeg om goed samen te werken. Gelukkig ben ik rustiger, meer beschouwend. Jean krijgt er energie van als hij onze boodschap kan uitdragen. Nu hebben we aan een blik genoeg om zaken te regelen. Zo zijn we zowel de Coronacrisis tot nu toe als ook de vorige recessie in 2009 goed doorgekomen. Daar ben ik trots op. We hebben leren anticiperen op wat kán komen. Samen hebben we alle collega’s aan boord gehouden.’

‘Net als mijn ouders bij mij, laat ik ook mijn kinderen vrij in de keuze om het bedrijf in te gaan. Dat hebben we zelfs vastgelegd in het familiestatuut. Maar als de oudste van 8 nu vrachtwagens voorbij ziet rijden waar onze naam op staat, dat vindt hij dat wel erg leuk.’

Jean L’Ortye (44)

‘Opa Jozef begon de zaak met het leveren van kolen en later zand en grind uit eigen groeve. Om dat allemaal te vervoeren, is er ook een transporttak opgezet. Het bedrijf ontwikkelde zich verder onder mijn vader en ooms. Opa was degene die soms het bedrijf wat romantiseerde. Dan nam hij me mee naar de grindwinning of we gingen langs bij relaties. Hij vond het mooi als de kleinkinderen ook het bedrijf in zouden gaan. Maar mijn ouders vonden dat ik daar niet vanuit moest gaan. Met name mijn vader drong erop aan dat we een goede opleiding zouden volgen en aan een carrière zouden werken. Áls er dan later gekeken zou worden naar opvolging, moesten wij gevraagd worden om onze kwaliteiten en niet om onze naam.’

‘We hebben altijd over alles consensus bereikt’

‘Na mijn studie commerciële economie in Eindhoven heb ik in de ICT bij Philips en Ericsson gewerkt. Ik zat in het managementteam bij Afvalverwerking Rijnmond regio zuid toen de vraag kwam of Vivien en ik samen L’Ortye wilden leiden. Voor mij was dat een keuze vóór vrijheid. Als directeur-eigenaar hoef je niet overal goedkeuring of toestemming te vragen. Het was Vivien die aandrong om de bedrijfsoverdracht professioneel te laten begeleiden. Ik was jong en enthousiast en minder van de problemen. Ik dacht ‘die samenwerking komt wel goed’. Maar achteraf was het verstandig om na te moeten denken over vragen als ‘hoe beïnvloedt dit de band met je zus en je ouders? Waar zie je jezelf over 5 jaar?’

‘Mijn zus en ik zijn duidelijk verschillend. Ik ben de aanjager, met mijn commerciële achtergrond meer naar buiten gericht. Zij is van de rust en het relativeren. Ik ga sneller de emotie in en sla misschien eerder met de vuist op tafel. Maar dat samenspel werkt heel goed.’

‘Zo rollen we op dit moment onze nieuwe visie ‘Buiten’ uit waarbij we vanaf het begin mét bewonersin the leadprojecten ontwikkelen. Hierbij is zand- en grindwinning en grondberging niet langer het doel is maar slechts een middel om de wensen vanuit de omgeving in vervulling te laten gaan.

Bekijk hier nog een mooi filmpje van broer en zusL’Ortye

Daar ben ik trots op, omdat Vivien en ik onze verschillende krachten hierin tot hun recht kunnen laten komen. Ik praat en leg de eerste contacten, zij luistert meer en pakt de uitvoering van het project op.’

‘We werken professioneel samen, degelijk, duurzaam en betrouwbaar. Zo staan we ook als bedrijf bekend. Vaak gaat het bij familiebedrijven over de ‘softe’ kant van het bedrijf, maar je mag best trots zijn op hoe je een bedrijf op de lange termijn laat ontwikkelen. Tegelijkertijd ben ik blij dat de band met mijn zus zo goed is gebleven. We hebben altijd over alles consensus bereikt.’

Allemaal familieNederland telt duizenden familiebedrijven, maar hoe is het eigenlijk om in zo’n bedrijf te werken met je vader, zus, dochter, moeder, broer of neef? Levert dat vaak spanning op, of begrijp je elkaar ook zonder woorden? Forum spreekt ondernemende familieleden, over hun drijfveren en relatie met elkaar. Vandaag deel 27 met zus en broer Vivien en Jean L’Ortye van grondwinning- en transportbedrijfL’Ortye. Wil je de andere afleveringen ook lezen?Kijkdan hier.

Op de hoogte blijven van onze beste artikelen?Schrijf je dan gratis in voor onze nieuwsbrief.