Marguerite Soeteman (Aon): ‘Leiderschap is iets wat je gegeven wordt’

Als je een gesprek met Marguerite Soeteman-Reijnen zou moeten typeren, dan komt ‘een schot confetti’ het dichtst in de buurt. Ze spreekt met passie over alles wat haar bezig houdt. Topvrouwen, verzekeringen, COVID-19, politiek leiderschap, klassieke auto’s… eh, auto’s?

De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat Soeteman-Reijnen pas na anderhalf uur haar smartphone tevoorschijn haalt om een filmpje te laten zien dat werd gemaakt op de dag dat ze haar tweede klassieke auto kocht. Ze scrollt door de videobestanden en even later wordt het rode gevaarte zichtbaar. Nu nog even het volume omhoog: twaalf cilinders brullen. Als het gas wordt losgelaten, hoor je de bestuurder vragen waar de handrem zit.

‘Dat ben ik dus. Helemaal. De meeste mensen zijn nieuwsgierig naar het vermogen of de topsnelheid, maar ik wil eerst weten hoe ik ervoor kan zorgen dat ‘ie niet wegrolt zodra ik uitstap. Als een echte verzekeraar probeer ik erachter te komen wat de risico’s zijn en hoe ik die uit de weg kan gaan.’

Wie is Marguerite Soeteman-Reijnen?Geboren op 21 augustus 1966 in Eindhoven. Besloot na één jaar Nijenrode te switchen naar een rechtenstudie aan de Erasmus Universiteit. Tijdens haar studietijd had ze een bijbaantje bij Bloemers & Co Herverzekering. Ze kreeg er een vaste baan aangeboden en is al die tijd bij het bedrijf – in 1997 overgenomen door Aon  – blijven werken. Haar cv is indrukwekkend. Een kleine greep: Chairman Executive Board van Aon Holdings, Global CMO van Aon Inpoint, bestuurslid van de American Chamber of Commerce, commissaris bij NautaDutilh, lid van de Harvard Business School Alumni Board en voorzitter van de Raad van Advies van SER Topvrouwen. 

In de New Female Leaders-podcast benadrukt u het belang van zelfkennis.

‘En dan wil jij weten hoe goed ik mezelf ken zeker? Heel goed, met al mijn voors en tegens. Ik kan héél gepassioneerd zijn, heb snel een oplossing klaar, wil iedereen meenemen op mijn pad, maar verloor in mijn enthousiasme wel eens een paar mensen omdat ik er op zo’n moment niet altijd bij stilstond dat zij zelf ook een pad te gaan hebben. Dan moest ik mezelf even toespreken: het leiderschap is iets wat je gegeven wordt; niet iets wat je zelf kunt nemen. Overigens wil ik ook altijd blijven leren – hoe kan ik dingen verbeteren? – en ben ik enorm nieuwsgierig naar alles wat er komen gaat.’

Life is a box of chocolates, you never know what you’re gonna get.

‘Mooie uitspraak uit de film Forest Gump. Die haal ik graag aan. En om die vergelijking door te trekken: ik vind het heerlijk om verrast te worden en hou dus het meest van de bonbons waarvan je nog geen idee hebt wat er in zit. Soms zijn ze eerst een beetje bitter, maar dan uiteindelijk toch zoet. Bittersweet, zoals de Engelsen zeggen. Ik geloof in highs en lows, zoals een hartslag gaat, omhoog en omlaag. Als je alleen maar hoogtepunten kent, wordt het leven saai.’

U staat te boek als een doorzetter. Is dat een karakterkwestie of een familietrekje?

‘Dat ligt ook zéker aan mijn opvoeding. Ik ben de oudste van vier. We zaten met z’n zessen aan tafel, altijd volop in discussie. Ik heb een moeder die de krant beter leest dan ik; ze zorgde ervoor dat we interesse kregen in de wereld om ons heen. Er was muziek in huis, we bezochten musea, maar er werd ook fanatiek gehockeyd door ons allemaal.’

Dus ook een bepaald sociaal milieu. Beetje kak, als ik het zeggen mag.

‘Haha ja hoor, dat mag je zeggen. Daar moet ik wel iets bij vertellen. Mijn ouders komen allebei uit grote Noord-Limburgse gezinnen. Ze hebben allebei op jonge leeftijd tijdens en kort na de Tweede Wereldoorlog een ouder verloren. Dus, als je het hebt over doorzettingsvermogen… Mijn vader wilde niet in het boerenbedrijf gaan werken en ging werktuigbouwkunde studeren in Eindhoven. Mijn moeder werd onderwijzeres. Wees zelfstandig, wees onafhankelijk. Dat was de boodschap. En tegelijkertijd leerden ze ons met een open blik naar buiten te treden. Een van de gulden regels was: Wie goed doet, goed ontmoet.’

Na uw studie rechten trad u in dienst bij herverzekeringsmakelaar Bloemers & Co, waar u ook als vakantiekracht werkzaam was geweest.

‘Het werken met die mensen was me zó goed bevallen, dat ik daar geen seconde over hoefde na te denken. Wat deze baan zo uniek maakt, nog steeds, is dat we in een voortdurend veranderende markt proberen het risico van bedrijven of personen te verzekeren. Oplossingen zoeken, het onmogelijke mogelijk zien te maken; dat is precies wat ik graag doe. Mijn man heeft wel eens gezegd: ‘Als alles op rolletjes loopt, begint Marguerite onrustig te worden.’ Neem de huidige COVID-crisis: in onze jaarlijkse Global Risk Management Survey, waar negenenzestig risico’s in kaart zijn gebracht, stond ‘pandemie’ twee jaar geleden nog op de zestigste plaats. Die staat nu zo’n beetje bovenaan. Er zijn een paar bedrijven geweest die wel een dekking hadden bijvoorbeeld voor het geval een evenement moest worden afgelast, maar voor de meesten gold dat niet. Dus moet nu alles opnieuw bekeken worden: wat is verzekerbaar en wat niet?’

Niet vervelend bedoeld, maar verdient uw bedrijf aan de ellende van anderen?

‘Integendeel. Wij leveren financial services; het is ons er juist om te doen de ondernemers te helpen zodat ze minder risico gaan lopen in geval van calamiteiten.’

Wat betekende de crisis eigenlijk voor u persoonlijk?

‘In eerste instantie vooral dat ik nauwelijks meer op reis ging naar het buitenland. Het is vervelend voor mijn man – die piloot is bij de KLM – maar ik denk dat deze periode ons ook wijzer heeft gemaakt als het gaat over het klimaatprobleem en dat we dus, bijvoorbeeld, veel verstandiger moeten gaan vliegen. Ik heb het zelf niet minder druk gekregen; ik zie juist overal nieuwe mogelijkheden en ben ook veel meer online – webinars, podcasts, lezingen, interviews voor SER Topvrouwen – gaan doen. Net als altijd stel ik iedere ochtend mijn lijstje op, werk het keurig af en bedenk aan het einde van de dag of ik tevreden ben over wat ik heb gedaan. En net als altijd val ik vervolgens in slaap zodra mijn hoofd het kussen raakt. Ik ben geen tobber. Het zijn lastige tijden – ik maak me wel eens zorgen over de toekomst van onze kinderen, bijvoorbeeld als het gaat over klimaat en huisvesting, de verdeling tussen rijk en arm – maar ik blijf altijd hoopvol.’

Bent u een idealist?

‘Ja, maar ook een realist.’

Het zelfreinigend vermogen

Er zijn al twee cappuccino’s geserveerd, Bubbel, de oude Labradoodle, is opgehaald voor z’n rondje door de duinen en tussen de bedrijven door zijn er foto’s van Calimero – een knalgele Alfa Romeo Spider uit 1971 waarmee Soeteman-Reijnen voornamelijk rally’s rijdt – voorbij gekomen. Het eerste punt van haar ‘to do-list’ – interview VNO-NCW – kan bijna worden afgevinkt. Ze wil nog één ding kwijt, over die lastige tijden.

‘Ik heb mijn vraagtekens bij de manier waarop we met z’n allen die COVID-crisis gemanaged hebben. Waarom werden er niet sneller meer vaccins ingekocht, waarom heeft het zo lang geduurd voor die sneltesten er kwamen? Ik wil niet oordelen – ik weet er te weinig van af – maar ik zou toch graag willen weten hoe het kan dat we zo achter de feiten aan hebben kunnen lopen. De vraag is nu: ben je bereid toe te geven dat er dingen niet goed zijn gegaan? Of gaan we de schone schijn ophouden? Ik zal je eerlijk zeggen: ik heb altijd VVD gestemd, maar deze keer koos ik voor Volt. En dat heb ik mede gedaan omdat ik geloof dat mensen die een probleem veroorzaken het vaak niet zelf kunnen oplossen. Oud-informateur Tjeenk Willink zei dat de overheid haar zaken niet moet managen alsof het een bedrijf is, met klanten, nou, ik kan je één ding vertellen: wij hebben onze klanten het afgelopen jaar een stuk serieuzer genomen dan de overheid haar burgers. Als je alleen al kijkt naar het toeslagen-schandaal; hoe men veel meer met zichzelf bezig is geweest dan met de mensen die er de dupe van waren, nee: zoiets kan niet een beetje worden opgelost. Om deze situatie het hoofd te bieden, moet je met een nieuwe leider komen. Een ceo zit gemiddeld acht jaar op één plek en wij hebben een minister-president die na twaalf jaar nóg niet opstapt. Maar goed, nu wordt het misschien te veel een politiek verhaal. Had ik je al verteld over het Songfestival? Daar was ik bij hè? Een visitekaartje voor Nederland: zo’n geweldig feest, heerlijk. Kan ik je ook een filmpje van laten zien, wacht, ik zoek het even op…’

Op de hoogte blijven van onze beste artikelen? Schrijf je dan gratis in voor onze nieuwsbrief.