Samen met je zus in het familiebedrijf: 'Toen zij kwam, klopte alles'

Zussen Fransje en Ellen de Kimpe wisten: werken bij Ariza, het vruchtenconcentraatbedrijf van hun vader, is voor altijd. Maar wat is nou het goede moment om er te beginnen? Ze kwamen er uiteindelijk met een totaal verschillende aanloop…

Fransje de Kimpe (37)

‘Kom niet aan Ellen, want dat is mijn zusje. Zo stond ik er vroeger al in. Gingen we samen uit en zag ik dat er om haar heen, zonder dat zij het door had, een opstootje was, dan vloog ik naar haar toe. Mijn ouders maakten zich soms juist meer zorgen om mij, maar ik wilde graag voor Ellen zorgen. Dat was het verantwoordelijkheidsgevoel dat ik als oudste voelde. Zij is mijn beste vriendin. Ze kan heel goed het overzicht bewaren, houdt haar hoofd koel. Ze kan af en toe ook best chaotisch zijn en veel dingen tegelijk doen. Ik moet soms op de rem trappen, maar dat past juist goed bij mij en bij mijn functie. Zij doet de verkoop, ik de kwaliteitscontrole en inkoop.’

‘Je weet nooit wat morgen je gaat brengen’

‘Ik wilde eigenlijk geneeskunde studeren, maar werd uitgeloot. Mijn vader zei heel slim: in Wageningen heb je een leuke studie, Voeding & Gezondheid, en dan kun je met je propedeuse op zak geneeskunde gaan studeren. Het was zo leuk dat ik de studie heb afgemaakt en daar heb ik nooit spijt van gehad. Achteraf een goede keus, want ik had me als arts veel te veel het leed van anderen aangetrokken.’

‘Toen ik na mijn studie bij Heinz ging werken, was het eigenlijk wel duidelijk dat ik op termijn naar het familiebedrijf zou overstappen. Dat werd nooit hardop uitgesproken, maar het voelde goed. Dat kort na elkaar twee broers en een zus van mijn vader heel jong overleden, heeft daar niet heel veel invloed op gehad. Wel was me duidelijk dat we nu moeten leven en niet alles maar moeten uitstellen. Want je weet nooit wat morgen je gaat brengen.’

‘Mijn vader heeft ongelofelijk veel vertrouwen in ons. Volgens hem kunnen we sommige dingen ook beter dan hij, zoals heel inhoudelijke gesprekken voeren met klanten. Zijn raad aan ons is wel dat we altijd zelf blijven nadenken, in plaats van alleen maar processen te volgen. Ik ben blij dat ik dat samen met Ellen kan doen. Ik weet ook niet of ik door zou gaan als zij zou stoppen. Natuurlijk gaat het niet altijd goed, maar ook het verwerken van tegenslagen doen we het liefst samen. We proberen dit bedrijf echt als een familiebedrijf te leiden. Dus niet van bovenaf, maar door vertrouwen aan alle medewerkers te geven.’

Ellen de Kimpe (36)

‘Mijn vader is dit bedrijf begonnen in een kleine kamer thuis, met een stoel uit de kapsalon van zijn zwager en een fax. Eigenlijk was dat niet eens de bedoeling: hij werkte in loondienst, nam ontslag bij zijn werkgever omdat hij graag wat anders wilde doen en kreeg de kans een grote lading frambozen in te kopen en weer te verkopen. Zo begon hij voor zichzelf.’

‘Die start van zijn bedrijf was een spannende periode. Mijn zus Fransje en ik waren nog jong en hij zegde al zijn zekerheden op. Maar al vrij snel opende hij een fabriek in Turkije en ontdekte hij de markt voor biologische producten. Nu bestaat dit bedrijf alweer 30 jaar. Ons vruchtconcentraat gaat naar bijvoorbeeld Amerikaanse frisdrankproducenten en naar babykoekjesfabrikanten. Een van de bedrijven waar mijn vader begin jaren ’90 zonder succes solliciteerde, hebben we inmiddels overgenomen: Dixap.’

‘Na de middelbare school ging ik International Business studeren in Maastricht. Mijn eerste baan was bij een online marketingbureau, waar ik aan Google-campagnes werkte. Toen ik daar ongeveer een jaar zat, vroeg mijn vader of op de marketingafdeling het bedrijf van wilde komen werken. Voor mij voelde dat nog te vroeg. Want kiezen voor Ariza betekende voor mijn idee: daar werken voor de rest van mijn leven. Een familiebedrijf ga je niet meer uit.’

‘Ik kon mijn vader echt wel weerwoord geven’

‘Ik was geen hele lastige puber, maar ik kon mijn vader echt wel weerwoord geven. Dat was hij niet gewend. Toen zijn broer ziek werd en mijn vader het daar vaak lastig mee had, was ik degene die zei dat hij ook moest kijken naar wat hij wél had. Uiteindelijk overleden kort na elkaar zijn broer en twee zussen van mijn vader. Ik keek naar mijn vader en dacht: ik wil zo graag nog met jou samen werken, voordat het te laat is. Puur een gevoelskwestie, maar dat maakte wel dat ik het toen tijd vond voor de overstap.’

‘Ik kwam als eerste bij het familiebedrijf, na anderhalf jaar volgde Fransje. We vullen elkaar goed aan. Ik ben wat directer, zij is liever. Als ik haar vroeger overhoorde, wist ze precies wat er onder afbeelding 4.1 stond. Ze leerde echt alles. Ik ben veel minder secuur en meer van de grote lijnen. Juist omdat we dat van elkaar weten, gaat het goed. Het is daarom ook nooit een frustratiepunt. Voor ons allebei was het wennen bij Ariza: zij kwam bij een multinational vandaan, ik juist uit een kleiner bedrijf. Het voelde voor mij als een enorme steun in de rug dat zij hier ook kwam werken. Ervoor ‘zwom’ ik wat en nu klopte alles.’

Allemaal familieNederland telt duizenden familiebedrijven, maar hoe is het eigenlijk om in zo’n bedrijf te werken met je vader, zus, dochter, moeder, broer of neef? Levert dat vaak spanning op, of begrijp je elkaar ook zonder woorden? Forum spreekt ondernemende familieleden, over hun drijfveren en relatie met elkaar. Vandaag deel 30 met de zussen Fransje en Ellen de Kimpe, van Ariza, het vruchtenconcentraatbedrijf van hun vader. Wil je de andere afleveringen ook lezen? Kijk dan hier. 

Op de hoogte blijven van onze beste artikelen? Schrijf je dan gratis in voor onze nieuwsbrief.