Margaret Versteden (bol) kan eindelijk zichzelf zijn ‘I'm home’

Ze groeide op in ruraal Australië, in een omgeving die meisjes niet volledig accepteerde, onder armoedige omstandigheden. Ze móest weg, zegt ze daar zelf over. Margaret Versteden-van Duijn is ceo van bol, en wijkt een beetje af van de rest.
Margaret Versteden-van Duijn pakt de dingen graag nèt iets anders aan. Zo verfde de ceo bij het afscheid van een collega haar blonde haren bol-blauw en ging ze verkleed als non naar kantoor om duidelijk te maken dat er voor gemaakte fouten altijd vergeving mogelijk is. Het liefst zou ze ook dit interview op z’n kop zetten – ‘Mag ik jóu iets vragen?’ – en veert vrolijk op als ze hoort dat er een alternatief is bedacht. Een gesprek aan de hand van een aantal citaten van mensen die ze in eerdere interviews haar rolmodellen heeft genoemd? ‘Ja, leuk!’

Eleanor Roosevelt: ‘Try to do something scary each day’.

‘Helemaal mee eens. Mijn filosofie is dat je alles uit het leven moet halen en dat doe je niet als je stopt zodra de dingen een beetje eng worden.’

Was het scary om als tienermeisje het Australische platteland te verlaten?

‘Zeker! Dat wil zeggen: spannend, maar niet eng. Ik wilde mijn grenzen verleggen. Op mijn vijftiende deed ik mee aan een uitwisselingsproject met een school in Duitsland, maar ver daarvoor had ik al het gevoel niet thuis te horen op de plek waar ik geboren was. We woonden afgelegen, we verbouwden onze eigen groenten, hadden weinig geld. Ik stond iedere ochtend in alle vroegte de koeien te melken. Mijn broer en zus pasten beter in dat boerenleven, maar ik wilde iets anders. Mijn ouders hebben me altijd gesteund in het zoeken van mijn eigen weg. Zolang ik maar liet zien dat ik me er wel helemaal voor wilde inzetten.’

Scheelde het dat uw grootouders ooit óók hun geluk elders hadden gezocht?

‘Ja, sterker nog: ik denk dat dit de reden is waarom ik in Nederland ben. De cirkel is rond. Mijn opa en oma zijn, samen met hun acht kinderen, na de Tweede Wereldoorlog naar Australië geëmigreerd. Ze moesten iedereen achterlaten, waren arm, spraken de taal niet en werden ook niet bepaald met open armen ontvangen. Die droom, de zoektocht naar een beter bestaan, zit diep in mijn familie.’

Gelooft u dat dingen meant to be zijn?
‘Ik geloof dat het universum je precies geeft wat je nodig hebt. Dat is een les die ik als meisje op de boerderij al heb geleerd: wat heeft het voor zin te klagen over overstromingen, droogte of bosbranden? Met andere woorden: je hebt niet altijd controle over wat er gebeurt, maar wel over de manier waarop je ermee omgaat.’

Oprah Winfrey: ‘It makes no difference how many peaks you reach, if there was no pleasure in the climb’.

‘Als ik naar mijn carrière kijk, dan was, bijvoorbeeld, het opstarten van e-commerce bij Nike van 2005 tot 2008 zeker een van mijn hoogtepunten. Ik moest het uit de grond stampen, kreeg de vrijheid en de verantwoordelijkheid om van niets iets te maken. Hier, bij bol, heb ik een nieuwe piek bereikt: ik heb altijd een bedrijf willen leiden en dat mag ik nu, met veel plezier, doen. Wat mijn persoonlijke omstandigheden betreft: ik heb het geluk gehad mensen tegen te zijn gekomen die mijn leven heel veel rijker hebben gemaakt. Je kunt een gezin met vijf kinderen natuurlijk geen piek noemen; ik zou het eerder willen omschrijven als de ultieme basis waar ongelooflijk veel liefde is.’

Bent u iemand die, eenmaal boven aangekomen, meteen begint uit te kijken naar een volgende piek?

‘Ik zie het leven als een reis. Natuurlijk, er komt een einde, ooit, maar ik hoop toch dat ik tot mijn allerlaatste dag het gevoel zal hebben dat ik in beweging ben. Werk in uitvoering. Als ik terugkijk, zie ik heel goed dat ik van ver ben gekomen, niet alleen qua carrière, maar ook als mens. Ik ben dankbaar voor wat ik allemaal heb bereikt en geloof tegelijkertijd dat ik nog erg veel kan leren. Er is nog een hoop te doen. Eigenlijk voelt het net alsof ik pas aan het begin sta.’

Klimmen is soms geen pretje. Wanneer wordt het zwaar voor u?

‘Da’s een interessante. Als iets niet loopt zoals ik het in gedachten had, vind ik dat persoonlijk helemaal niet erg. Maar ik krijg het wel moeilijk zodra het over zaken gaat die mensen raken. Ik geloof dat het bedrijfsleven een positieve bijdrage aan de wereld moet leveren en soms moet je daarin keuzes maken die voor de lange termijn goed zijn, maar waarbij mensen op de korte termijn aan het kortste eind trekken. Dát zijn de zware momenten die ik het hoofd bied door mezelf ervan te overtuigen dat ik, met de informatie die me ter beschikking staat, onder de omstandigheden die spelen, samen met mijn team de beste beslissing heb genomen die ik op dat moment kon nemen.’

Maya Angelou: ‘When you learn, teach, when you get, give’.

‘Je kunt nooit iets doorgeven als je het jezelf niet echt eigen hebt gemaakt. Als ik kinderen op deze aarde wil zetten die zelfvertrouwen hebben en lief zijn voor zichzelf, dan moet ik er eerst voor zorgen dat ik ook lief ben voor mezelf.’

Was u niet lief voor uzelf?

‘Laat ik het zo zeggen: ik ben opgegroeid in een milieu waarin het niet altijd evident was dat meisjes er ook gewoon op uit konden trekken, dat ze net zo capabel zijn als de jongens. Toen ik het bedrijfsleven binnenstapte, kwam ik voor het eerst gelijkgestemden tegen. Dat was het moment waarop ik me realiseerde dat ik op de juiste plek was beland. Ik weet hoe het is om door te zetten, vol te houden, maar ik heb ook moeten leren dat die houding niet altijd nodig is; dat ik kan vertrouwen op mijn kracht. De tijden zijn veranderd. Mijn kinderen zullen hun eigen uitdagingen krijgen, maar ik ben blij dat ik mezelf verder heb ontwikkeld zodat ik de worsteling die ik doormaakte niet doorgeef.’

Heeft het opgroeien in rural Australia u ook gesterkt in ideeën over inclusiviteit?

‘Absoluut, het zou haast onmogelijk zijn om daar níet als een pleitbezorger voor diversiteit, gelijkheid en inclusiviteit uit tevoorschijn te komen. Ik ben groot geworden in een omgeving die meisjes niet volledig accepteerde, onder armoedige omstandigheden, ver van het moderne stadsleven. Toen ik ging studeren moest ik allerlei sociale vaardigheden leren. Hoe gedraag ik me in een restaurant? Wanneer geef ik een fooi? En hoeveel? Welke kleding draag ik, wanneer? Ik kan hier toch niet, net als op de boerderij, de hele dag in een overall rond blijven lopen? Ik heb veel empathie voor mensen die uit een ander milieu komen, die zich niet alleen moeten aanpassen, maar ook iets toevoegen aan de samenleving waarvan ze deel zijn gaan uitmaken. Ik ben een groot voorstander van sociale, culturele en genderdiversiteit: gelijke kansen voor iedereen. En het is aan jou wat je met die kansen doet.’

Jalal ad-Din Rumi: ‘If light is in your heart, you will find your way home’.

Wat maakt u blij?

‘Allereerst mijn familie, dat is voor mij heel belangrijk…’

Ik zie dat het u emotioneert. Is dit een moeilijke vraag?

‘Nee hoor. Ik ben gewoon een emotioneel en sensitief persoon, vandaar. Maar dát is dus het antwoord: familie. Ik voel me gezegend met Bart-Jan, mijn man, en ons samengesteld gezin van vijf kinderen. Het is alsof zij mij hebben gevonden. Kijk, mijn reis begon op een plek waar ik de uitzondering was, ik heb carrière gemaakt, ben de juiste mensen tegengekomen en ben nu – zowel zakelijk als privé – ergens aangekomen waar ik volledig mezelf kan zijn. I’m home.’

Hebt u nog een band met de plek waar u vandaan komt?

‘Zodra het vliegtuig op Melbourne Airport landt, schiet ik vol. Ik móest weg, maar ik ben mijn liefde voor Australië nooit kwijtgeraakt. Weet je wat het is? Ik ben me steeds meer gaan realiseren dat mensen die ervoor kiezen in een ander land te gaan wonen allemaal het gevoel hebben dat ze een beetje anders mogen zijn. Het is de joker in het spel: ik hoor erbij, doe overal aan mee, maar niemand zal het me kwalijk nemen als ik af en toe een beetje afwijk van de rest.’

Wie is Margaret Versteden-van Duijn?Geboren op een boerderij in Australië, ver van de bewoonde wereld, wist Margaret al snel dat ze méér van de wereld wilde zien. Na haar studie Business Systems aan de Monash University in Melbourne, werkte ze als consultant en project-manager bij de Boston Consulting Group. Na een dienstverband bij Nike, ging ze 2011 aan de slag bij Bain & Company in Amsterdam. In 2015 stapte Margaret over naar bol waar ze – na chief marketing, chief commercial en chief platform te zijn geweest – op 1 november 2021 werd benoemd tot ceo van het bedrijf. Tevens is zij lid van de Raad van Commissarissen van de Hero Group. 

Op de hoogte blijven van onze beste artikelen? Schrijf je dan gratis in voor onze nieuwsbrief.