Groenteboer Martijn Oosterik zet zich in voor de dagbesteding

Een scheefgeplakt etiket op de pot van zijn zelfgemaakte soep? Dat vindt groenteboer Martijn Oosterik juist charmant. Hij heeft zijn hart verpand aan de mensen met een verstandelijke beperking van de lokale dagbesteding die de etiketten plakken. ‘Investeren in de samenleving is een soort reclame.’

Achterin de Groentehal van Martijn Oosterik in hartje Tubbergen is het soms drukker dan in de winkel. Daar is de 120 vierkante meter grote ‘snijhal’ met keuken waar groentepakketten en kant-en-klaar maaltijden worden gemaakt onder leiding van een kok. 

De kleine plattelandsgemeente kan niet zonder haar ondernemers, dat weet Martijn Oosterik zeker. ‘Voor de samenleving en het verenigingsleven zijn lokale ondernemers hartstikke belangrijk. Er is geen voetbalveld waar ik geen sponsorbordje heb. Sport bedrijven, muziek maken, toneel spelen: het maakt een gemeenschap levendig. Het grootwinkelbedrijf sponsort zoiets niet.’

Het is echt werk, geen tijdverdrijf 

De dagbesteding voor mensen met een verstandelijke beperking van Aveleijn kwam bij toeval op het pad van de ondernemer. ‘De lijntjes zijn hier kort’, zegt Oosterik. ’De vrouw van de neef van mijn vriendin werkt daar. Wij maken eigen soepen voor de winkel en ik zocht mensen om de potten te etiketteren. Dus gooide ik een balletje op en vroeg of hun cliënten dat kunnen. Dat kunnen ze en ze willen het graag, want het is echt werk, geen tijdverdrijf. Je moet er niet op letten dat af en toe een etiket scheef zit. Dat vind ik wel weer charmant. En je moet het werk niet in een uur gedaan willen hebben.’

Tien mandarijntjes in een zak is een uitdaging 

Oosterik snapt dat ondernemers ertegen opzien om werk uit te besteden aan mensen met een verstandelijke beperking, maar je hoeft je geen zorgen te maken. ‘De begeleiders weten heel goed hoe de mensen zijn en wat ze kunnen. Op de dagbesteding pakken ze ook mandarijntjes in. Nu kunnen die mensen niet goed tellen, dus tien mandarijntjes in een zak doen is een uitdaging. Wat doen de begeleiders: ze zetten tien schoteltjes neer. Als op elke schotel een mandarijn ligt, zijn dat er genoeg en kunnen ze in de zak. Mooi bedacht toch?’ 

Het is de overtuiging van Oosterik dat wie zich openstelt om ‘iets maatschappelijks’ te doen, de geschikte projecten op zich af ziet komen. ‘Eigenlijk kan er heel veel, vooral als je wilt dat het gebeurt. Veel mensen denken alleen maar na over hoe geld in hun zak komt. Je moet ruimer denken, niet alles hoeft geld op te leveren. Daarbij, investeren in de toekomst van de samenleving is ook een soort reclame. Dat komt vanzelf terug.’

‘Dag lieve schat’

‘Weet je, concludeert Oosterik, ‘ik geniet van die mensen van de dagbesteding. Als ik aankom, is het ‘Hallo Martijn’ en ‘Dag lieve schat’. Ik heb ooit meegeholpen om een fietspad aangelegd te krijgen tussen Manderveen en Tubbergen, dat is ook gelukt en heel belangrijk voor de veiligheid. Maar dit vind ik mooier.’

#OndernemenvoorNLSoms lijkt het of ondernemers zich alleen bezighouden met het runnen van het bedrijf en omzet draaien. In de praktijk doen ze veel meer dan dat. Ze zetten zich in voor een sociaal bedrijf, een groene omgeving of het opruimen van zwerfafval. In de serie #OndernemenvoorNL zoekt Opinieblad Forum die ondernemers op met de vraag wat ze drijft. En waarom zij vinden dat ze ook (mede)verantwoordelijk zijn voor hun omgeving. In de vorige aflevering vertelde Kees Ritmeester (Ietsandersmakelaars) waarom hij in zijn kantoor een Warme Kamer inrichtte voor mensen met een krappe beurs.

Op de hoogte blijven van onze beste artikelen? Schrijf je dan gratis in voor onze nieuwsbrief.