Faissal Boulakjar (D66): 'Maak van een woonwijk een mini-samenleving'

form.antibot { display: none !important; } JavaScript moet ingeschakeld zijn om dit formulier te kunnen gebruiken.

Stuur ons een bericht

07-11-2023

D66-Kamerlid Faissal Boulakjar heeft ‘een broertje dood aan polarisatie’. Dat begint wat hem betreft al in de woonwijk. ‘Als mensen geen vrije woonkeuze hebben kan dat tot onzekerheid en onvrede leiden.’ Kleinere, betaalbare woningen: de markt kan die volgens hem leveren. ‘Daar ligt het probleem niet.’

Faissal Boulakjar staat als veertiende op de kieslijst van D66. Enig kans dat hij Kamerlid blijft? ‘Ik sta positief in het leven. Het is aan ons, we moeten het zelf voelen en overbrengen. En veel kiezers zweven nog.’ Wordt hij gekozen, dan wil en kan hij door met de portefeuille volkshuisvesting. ‘Ik zit nu ruim twee jaar in de Kamer. Die tijd heb je nodig om het in de smiezen te krijgen, te weten hoe de hazen lopen. Dus ik wil door.’

Wie is Faissal Boulakjar?Na opleidingen op het gebied van detailhandel, facilitaire dienstverlening en maatschappelijk werk koos Faissal Boulakjar (44) in 2006 voor dat laatste. Hij was onder meer re-integratieconsulent en jeugdwelzijnswerker. Tussen 2019 en 2021 had hij een eigen re-integratiebedrijf. Sinds 2014 zat hij voor D66 in de gemeenteraad van Breda. Sinds 2021 is hij Kamerlid.Hoe kijkt u tegen het bedrijfsleven aan?
‘Ondernemers zijn dagelijks in de weer, staan vroeg op, zijn creatief. Ze willen het beste van hun leven maken, maar creëren ook banen voor anderen. Ze zorgen met hun activiteiten en de belasting die zij betalen voor het geld dat nodig is om al die plannen die we in Den Haag bedenken uitvoerbaar te maken. Dat bedrijfsleven moeten we koesteren en zoveel mogelijk faciliteren. Ondernemers spelen een grote rol in de energietransitie, de zorg, het onderwijs. Veel ondernemers pakken zelf die rol en wachten niet totdat de overheid ze dat vraagt. Dat bewonder ik.’

Op de plek van de voormalige Nibb-it-fabriek, waar zijn vader werkte, wordt nu een woonwijk gebouwd ‘door een projectontwikkelaar die oog heeft voor verschillende groepen huurders en ook denkt aan natuur in de wijk’

Foto: Wiebe Kiestra

Zijn vader kwam als Marokkaanse gastarbeider ‘op uitnodiging’ naar Nederland. Met weinig opleiding gingen hij en anderen aan de slag in fabrieken, terwijl ze verbleven in koude pensions. ‘Ik zie ze als pioniers, avonturiers. Het was bikkelhard werken, zonder klagen. Ze hielden sectoren met een personeelstekort, waaronder de industrie, overeind. Mijn vader had graag de taal beter willen leren. Mede daardoor heeft hij weinig pensioen opgebouwd. Maar hij was en is positief over Nederland als het land waar hij alle kansen kreeg om een toekomst op te bouwen.’
Zelf is Boulakjar werkzaam geweest in de welzijnssector. Hij had zelfs een tijdje een re-integratiebedrijfje. ‘De vrijheid, zelf plannen bedenken en die ook uitvoeren, niet vastzitten in stramienen’, zegt hij over zijn ondernemerschap. Van de rompslomp die erbij komt kijken voor een zzp’er, zoals de urendeclaratie en -registratie, was hij minder fan. ‘Maar ondernemend ben ik altijd wel geweest. Politici hebben volgens mij ook een ondernemersgeest, want ze hebben plannen om het beter te doen.’

Waarom bent u politicus geworden?
‘Met mijn vader keek ik altijd Kamerdebatten op tv. Ik vertaalde voor hem de moeilijke woorden die werden gebruikt. Hij was fan van Kok, Lubbers en Van Mierlo: politici met charisma en senioriteit die een bepaald vertrouwen uitstraalden. Ik werd politiek actief ten tijde van de polarisatie in 2007, toen Geert Wilders met zijn grove uitspraken kwam over mensen van mijn achtergrond en geloof. Voor mijn omgeving was hij niet iemand van de oppositie, maar stond hij voor ‘de politiek’. Familie en vrienden begonnen een plan B te maken, voor als ze weg zouden moeten uit hun geliefde Nederland. Want stel dat hij aan de macht kwam.’

‘Als politicus heb je de plicht polarisatie te voorkomen’

Boulakjar wilde niet meegaan in plan B. Zijn eerste kind was net geboren en hij wilde knokken voor het land van zijn vader, hemzelf en zijn kind. Hij meldde zich bij D66 omdat die partij in zijn ogen als enige een tegengeluid gaf tegen Wilders. ‘Ik heb een broertje dood aan polarisatie. Juist in moeilijke tijden heb je als politicus de plicht alles te doen om dat te voorkomen. Als politici het niet doen, wie dan wel? Van ons wordt leiderschap verwacht.’

Hoe vertaalt zich dat op woninggebied, uw portefeuille?
‘Het zicht op een betaalbare woning moet weer vanzelfsprekend zijn in Nederland. Als mensen geen vrije woonkeuze hebben, kan dat leiden tot onzekerheid en onvrede. En leefbaarheid is belangrijk: hoe richten we onze wijken in? In het verleden is ingezet op wijken waarin de sociale huur was geconcentreerd. Dat is niet goed voor de sociale cohesie en de veiligheid, en zo ontstaat er ook geen ondernemerschap.’ Boulakjar wil meer balans in wijken: verschillende groepen bij en door elkaar. ‘Het is niet alleen stenen stapelen maar ook een gemeenschap bouwen. Iedereen moet elkaar tegenkomen.’
Hij merkt dat projectontwikkelaars ook steeds meer op die manier kijken naar woonwijken, ‘en niet zoveel mogelijk euro’s uit een lap grond willen halen. Een woonwijk moet een soort mini-samenleving vormen.’

‘Bouw huizen voor maximaal 250.000 euro’

Het woningtekort zal voorlopig blijven, en daarom zijn radicale ideeën nodig voor een omslag, stelt hij. ‘Ik wil een tweesporenbeleid. Eén: bestaande gebouwen efficiënter gebruiken door ‘optoppen’: een paar woonlagen aan gebouwen toevoegen. Want een groot probleem op de woningmarkt is de dure grondprijs. Twee: de nieuwe woningen die je bouwt, moeten écht betaalbaar zijn. Bouw huizen naar de woonwensen van starters en alleenstaanden, voor maximaal 250.000 euro. Ondernemers laten zien dat dit kan met woningen die kant-en-klaar in de fabriek worden gebouwd. Maar gemeenten kijken de kat uit de boom, en de bouwregelgeving is daar niet op ingericht. Terwijl we er koploper in de wereld mee kunnen worden.’