Typisch voorbeeld van onbetrouwbare overheid

Als het aan het kabinet ligt, zijn ondernemers met meer dan 25 werknemers straks fors meer geld kwijt als zij afscheid nemen van een werknemer na twee jaar ziekte. Dat is niet alleen onrechtvaardig, het is ook weer een typisch voorbeeld van een onbetrouwbare overheid.

Sinds de invoering van de Wet werk en zekerheid heeft iedereen die zijn baan verliest, recht op een transitievergoeding. Ook als dat ontslag volgt na twee jaar ziekte.

Voor ondernemers voelde dat meteen al als onredelijk en onbillijk. En terecht. Je hebt immers al twee jaar loon doorbetaald zonder dat daar werk tegenover stond én geïnvesteerd in de re-integratie van je medewerker. En dan moet je als klap op de vuurpijl aan het einde van die lastige rit ook nog eens een transitievergoeding betalen.

Wij hebben dat punt destijds met succes bij politiek en toenmalig kabinet aangekaart. Die beseften ook wel hoe dit wringt. Het resulteerde vijf jaar geleden in een compensatieregeling voor werkgevers. De werknemer krijgt wel de transitievergoeding, maar betaald door het UWV. Dat geld werd opgebracht door alle werkgevers samen, eerst via een hogere Awf-en inmiddels Aof-premie.

Het kabinet wil door die compensatie nu een streep zetten voor bedrijven met meer dan 25 werknemers. Omdat ‘van middelgrote en grote werkgevers kan worden verwacht dat zij financieel draagkrachtig genoeg zijn’ om die transitievergoeding zelf te betalen. Dat is wel heel simpel doel-redeneren. De grootte van een bedrijf zegt niets over de winstgevendheid. Als ik naar mijn eigen achterban kijk, hebben we het over een groep van zo’n 45.000 ondernemers die tussen de 25 en 250 mensen in dienst hebben. En daarvan zit de meerderheid dichterbij die 25 dan 250. Het gaat om ‘gewone’ bouw- en metaalbedrijven, detailhandel en horeca, noem maar op. Branches ook waar de marges niet al te hoog zijn. Waar het geld niet tegen de plinten klotst.

Dit onzalige plan moet van tafel. Het betekent een forse kostenstijging voor ondernemers die velen er niet bij kunnen hebben. De transitievergoeding kan oplopen tot een jaarsalaris met een maximum van zo’n 98.000 euro, afhankelijk van leeftijd en dienstjaren van de werknemer. Je zult de pech maar hebben dat twee van je ‘ouwe, trouwe’ medewerkers ziek uitvallen en niet meer kunnen re-integreren. Het maakt het toch al zo zwaar belaste werkgeverschap er bepaald niet aantrekkelijker op.

Een ander argument is dat werkgevers deze compensatieregeling zélf betalen. Er zit geen cent van de overheid bij. De premie die voor dit doel is verhoogd, gaat met dit voorstel niet weer omlaag. Je bent als werkgever dus dubbel de sjaak: én een hoge premie, én zelf die vergoeding ophoesten. Verder blijft ons oorspronkelijke bezwaar van onrechtvaardigheid recht overeind staan. Je hébt al zoveel moeten betalen en je kunt er als werkgever niets aan doen dat je medewerker ziek wordt.

Dit kabinetsplan is niets meer en niets minder dan een platte bezuiniging. Naar alternatieven is niet eens gekeken. Ondernemers als melkkoe, het is niet voor eerst. En hoe betrouwbaar ben je als overheid als je zo’n regeling vijf jaar na dato ‘gewoon’ weer terugdraait? Wij gaan er alles aan doen om dit tegen te houden.

Deze blog is ook gepubliceerd op De Ondernemer