In de rubriek ‘Even kennismaken met…’ leren we de beleidssecretarissen van MKB-Nederland en VNO-NCW beter kennen. Wie zijn ze en wat doen ze? Deze week: Mario van Mierlo, die zich onder meer bezighoudt met arbeidsomstandigheden en Europese sociale zaken.
Je bent in 1991 begonnen bij een van de voorlopers van MKB-Nederland.
‘Daarvoor was ik bedrijfsjurist, dat was mijn eerste baan. Dit werk vond ik meteen veel leuker. Het verveelt nooit, de private belangenbehartiging in een publieke setting is en blijft een uitdaging. Hier spelen brede maatschappelijke afwegingen en de actualiteit een rol. Bovendien is de ondernemerswereld een fantastische en optimistische wereld. Door de jaren heen heb ik me beziggehouden met bijna alle beleidsterreinen van sociale zaken: sociale zekerheid, gezondheidszorg, arbeidsmarktbeleid, maatschappelijk verantwoord ondernemen, arbeidsomstandigheden…’
Wat is je bijgebleven van die bijna dertig jaar?
‘Uit mijn begintijd herinner ik me de werkgroepen van overheid, werkgevers en werknemers die de snel toenemende arbeidsongeschiktheid moesten beteugelen. Het was de tijd van de kabinetten-Lubbers en Nederland stevende af op 1 miljoen arbeidsongeschikten. Het is gelukt om de groei in te dammen, met maatregelen maar zeker ook dankzij de economische groei in de jaren daarna.
Een andere mijlpaal is de aanpassing van de arbeidsomstandighedenwetgeving in 2007. Dit was altijd volkomen dichtgeregeld, maar toen is besloten om werkgevers en werknemers meer invloed te geven. Er kwamen dus minder middel-, en meer doelvoorschriften. Met andere woorden: het doel staat vast, maar sociale partners mogen zelf bepalen hóe zij dit willen bereiken.’
Tegenwoordig zit je de halve week in Brussel.
‘Voor MKB-Nederland en VNO-NCW volg ik de Europese sociale portefeuille in Brussel. Ik onderhoud contacten met bijvoorbeeld de beleidsambtenaren van de Europese Commissie, de Permanente Vertegenwoordiging van Nederland en onze zusterorganisaties BusinessEurope en SMEunited. Bij de lobby in Brussel is de gunfactor hoger dan in Nederland, het gaat meer om persoonlijke relaties. Dat alles nu via Teams en op afstand moet, is dus wel lastig. Maar dat vind ik eigenlijk sowieso wel, hoor. Vergaderen via het scherm is geen volwaardige vervanging van een real life vergadering.’
Wat speelt er nu op Europees niveau?
‘Belangrijk is het voorstel van de Europese Commissie om in alle lidstaten een minimumloon verplicht te stellen. Hetzij via een wet, hetzij via afspraken tussen de sociale partners, zoals in Scandinavië het geval is. Hoe hoog het minimumloon moet worden, mogen de lidstaten zelf beslissen. De vraag is of de Commissie dit met een richtlijn of in een aanbeveling gaat regelen. Wij pleiten voor een aanbeveling, omdat dit minder ver ingrijpt in de bevoegdheden van de lidstaten en het doel van de Commissie – dat alle Europeanen een loon verdienen waarvan ze kunnen leven – ook langs die weg kan worden gerealiseerd.’
