Oud-ijshockeyer Roland Meijer wil nooit meer een groot bedrijf

Hij speelde ijshockey op topniveau, maar liep de Olympische Winterspelen in Lake Placid net mis. Nu verdient hij zijn geld met De Reclame Winkel. Roland Meijer over zijn leven na de sport.

‘Ik heb op topniveau ijshockey gespeeld. Zelfs nog even in Canada gebivakkeerd om te kijken of ik daar kon spelen. Maar de competitie daar was fysiek veel te zwaar. Ik was kansloos geweest.’ 

‘De Olympische Winterspelen van Lake Placid in 1980 hadden het hoogtepunt in mijn topsporttijd moeten worden. Maar last minute besloot de bondscoach een half nieuw team op te stellen. En ik zat daar niet bij. Balen! Ik heb de Spelen thuis nog wel op tv gevolgd. Maar de lol was er wel van af.’

Nooit thuis

‘We waren altijd op weg geweest voor wedstrijden. En anders wel aan het trainen. Thuis zoiets als de kerst vieren had er in al die jaren nooit in gezeten. Het was genoeg geweest. Ik wist het zeker: dat wilde ik nooit meer. Ik ben abrupt gestopt. Eigenlijk onverantwoord. Nu zou je eerst volgens een strikt schema moeten aftrainen.’ 

‘Ik sponsor mijn club (HIJS; red.) nog een beetje. En ik ga er nog vaak kijken. In mijn tijd was het op het ijs hard tegen hard. Joegen we elkaar zonder problemen tegen de boarding. Maar na de wedstrijd waren we de beste maatjes. Dan dronken we een biertje of zo. Die gezelligheid van toen is er helaas niet meer. De spelers zijn nu na een wedstrijd direct weg.’ 

Zelf geld verdienen

‘Mijn ouders hadden het geld niet om mij te ondersteunen. Dus moest ik werken om m’n sport te bekostigen. Al snel had ik m’n eigen drukkerij: Sports Design. M’n contacten in de ijshockeywereld leverden me veel werk op. Ik bedrukte de shirts van alle Nederlandse ijshockeyclubs. Maar ook relatiegeschenken als paraplu’s en dergelijke.’ 

‘Mijn bedrijf groeide snel. Maar daarmee ook de problemen. Medewerkers die de kantjes er vanaf liepen, een bedrijfsleider die regelmatig dronken op z’n werk verscheen. Ik was alleen maar met die mensen bezig en niet met mijn bedrijf. Er komt een moment dat je voor jezelf moet kiezen. Dat was voor mij in 2004. Toen ik de kans kreeg om mijn bedrijf te verkopen, hoefde ik daar niet lang over na te denken.’ 

‘mijn terugkeer op het ijs was confronterend’

Wijze les

‘Mijn vrouw wilde graag naar Frankrijk. We hadden er al een huisje. Ons idee om in een groter pand een chambre d’hotes te beginnen is nooit van de grond gekomen. Den Haag kan druk zijn, maar Frankrijk is het andere uiterste. De muren kwamen op me af. Uiteindelijk zijn we maar teruggegaan naar Nederland.’

‘In 2010 ben ik ontwerpbureau De Reclame Winkel begonnen. Uit het verleden had ik een wijze les geleerd: geen groot bedrijf meer. Ik wil gewoon leuke, mooie dingen maken. Zelf m’n tempo bepalen. Dat kan nu. En als het even kan loop ik tussen de middag lekker een rondje met de honden door het Haagse Bos.’

Opgekrabbeld

‘Vroeger wilde ik rijk worden. Maar dat gevoel heb ik gelukkig niet meer. Ik wil het alleen nog maar naar mijn zin hebben. Gewoon lekker kunnen leven. Als ik m’n hypotheek maar kan aflossen en af en toe eens met vakantie kan, vind ik het wel best.’

‘Twee jaar geleden overleed mijn vrouw. Ik belandde in een wervelwind van emoties. Pas sinds kort heb ik het gevoel dat ik uit het dal ben gekrabbeld. Ik kan eindelijk weer van dingen genieten. Ik ben weer gaan ijshockeyen. Voor mij is het een prima manier om me af te reageren. Beter dan in een slechte bui een willekeurige passant van z’n fiets te meppen.’  

‘M’n terugkeer op het ijs was trouwens best confronterend. Ik dacht dat ik er nog net zo hard in kon gaan als in m’n topsporttijd. En ik ging er vanuit dat ik nog steeds dezelfde, flitsende bewegingen kon maken. Maar ik ben de 55 gepasseerd… De snelheid is er helaas wel een beetje uit.’