Goed werkgeverschap afstraffen is omgekeerde wereld

De wereld op z’n kop. Je hebt als werkgever het beste met je personeel voor, er staat mogelijk een reorganisatie voor de deur en je biedt je personeel een vrijwillige vertrekregeling. Als achteraf blijkt dat vooral oudere werknemers gebruikt hebben gemaakt van die regeling word je gestraft met een heffing van 52 procent.

Het klinkt onwaarschijnlijk, maar het is helaas werkelijkheid. In 2013 heeft de Belastingdienst een nieuw standpunt ingenomen met betrekking tot de behandeling van vrijwillige vertrekregelingen en de mogelijk gevolgen die dit heeft voor de zogenoemde RVU-heffing. De heffing dient eigenlijk de arbeidsparticipatie van ouderen te bevorderen en ervoor te zorgen dat bij reorganisaties niet alleen oudere werknemers op straat komen te staan.

Maar door dit besluit van de Belastingdienst worden nu ook bedrijven met een vrijwillige vertrekregeling gestraft met een RVU-heffing als achteraf blijkt dat met name oudere werknemers afscheid van het bedrijf nemen. Door deze vrijwillige vertrekregeling wordt juist goed werkgeverschap getoond en de doorstroming van het personeel bevorderd. De mogelijke heffing van maar liefst 52 procent is een te zware last voor de werkgever. Voorheen kreeg hij vooraf zekerheid over een vrijwillige vertrekregeling en de mogelijke gevolgen voor de RVU-heffing, maar door het besluit van de Belastingdienst wordt niet langer de intentie van de werkgever vooraf beoordeeld, maar wordt achteraf pas bekeken wat de uitkomst is geweest.

Om werkgevers de mogelijkheid te geven om op een personeelsvriendelijke manier te reorganiseren én de kosten in de hand te kunnen houden, is het belangrijk om vooraf zekerheid te hebben over de kosten. Hoogste tijd dus dat staatssecretaris Wiebes dit beleidsbesluit herziet. Het kan toch niet de bedoeling zijn dat het beleid van de Belastingdienst leidt tot gedwongen ontslagen.