Waar blijft de langetermijnvisie, de investeringszekerheid en het draagvlak? Die vragen stelt De Nederlandsche Bank in het nieuwe rapport ‘Tijd voor Transitie’. Daarin probeert DNB in kaart te brengen wat er nodig is om de omslag te maken naar een CO2-arme economie. Een te abrupte aanpassing – aan de orde als de politiek deze langetermijnvisie, draagvlak en investeringszekerheid niet biedt – zou de economische groei in Nederland schaden. Beter is een langetermijnvisie waarin de reductie van CO2-uitstoot centraal staat en die bedrijven de tijd geeft om hun investeringen geleidelijk aan te passen, zo is de analyse van DNB.
Daarmee slaat De Nederlandsche Bank de spijker op zijn kop. Want ja, we moeten wereldwijd toe naar een CO2-arme economie en ja, de implementatie van het klimaatakkoord van Parijs zal daar een belangrijke rol in moeten spelen. En ja, bedrijven willen daar graag hun verantwoordelijkheid in nemen. Het bedrijfsleven staat in de startblokken om daadwerkelijk met de transitieopgave te beginnen, maar verwacht dan wel consistent beleid. Momenteel zorgt het door werkgevers en milieuorganisaties afgesloten Energieakkoord voor stabiliteit en draagvlak en die aanpak zou daarom ook in de toekomst voortgezet moeten worden.
Een andere juiste conclusie die DNB trekt is dat reductie van de CO2-uitstoot het uitgangspunt moet zijn. Daar ligt inderdaad de opgave, dus die doelstelling moet leidend zijn. Aanvullende bindende doelstellingen voor hernieuwbare energie of energiebesparing dragen daarom niet bij aan een kostenefficiënte oplossing. Dat laat onverlet dat er natuurlijk beleid ontwikkeld moet worden om de ontwikkeling van koolstofarme technologieën te versnellen en energiebesparing te stimuleren.
Een van de instrumenten die DNB hier noemt is het beter beprijzen van CO2-uitstoot. Het bedrijfsleven is ook een groot voorstander van een mondiaal beprijzingsmechanisme voor CO2. Klimaatverandering stopt tenslotte niet bij landsgrenzen, dus de oplossing moet ook op internationaal niveau gevonden worden. Tot er een mondiale CO2-prijs is, moet het Europese systeem voor emissiehandel zo hervormd worden dat de internationaal concurrerende industrie in Europa wel voldoende beschermd is. Ondertussen is het devies vooral ‘actie’. Uitvoering van het huidige Energieakkoord dus en voorsorteren op een Energieakkoord 2.0.
