Janssen werkte als manager bij FocusCura (Luscii is een spin-off hiervan) waar hij een team leidde van 20 mensen. ‘Op een gegeven moment voelde ik de behoefte me meer op de technologische kant van het product te richten, te onderzoeken wat klanten nodig hebben. En minder op – en dit klinkt onaardiger dan ik het bedoel – de carrière van medewerkers en hun salaris.’ Hij nam zijn team apart. ‘Ik zei: volgens mij gaat het goed en kunnen jullie prima zonder mij. We gaan een vacature uitzetten voor een nieuwe manager. Óf we experimenteren en kijken of jullie onderling mijn taken kunnen overnemen.’ Het team koos voor het laatste.
Zelforganisatie past niet bij iedereen
Janssen richtte kort daarna Luscii op. Dat idee van zelforganisatie nam hij mee. Met vallen en opstaan ging het, om structuur te geven aan die nieuw manier van werken. ‘Want hoe bijvoorbeeld beoordeel je iemand als er geen managers meer zijn?’ Zo, dus: twee peers en de Lead Link gaan een lijst van 200 eigenschappen af, en kijken welke relevant is voor hun collega. Of iemand doelen kan stellen, ‘nee’ kan zeggen. Via een vaste formule komt daar een beoordeling en salaris uit. ‘Nee, mensen kunnen niet iemands loopbaan belemmeren. Het is geen competitief systeem. Medewerkers vinden het juist lastig om kritisch te zijn op hun collega’s.’
'ALS CEO MOET JE ALLES WAT JOU BEKEND IS, DURVEN LOSLATEN'
Deze onconventionele organisatie werpt vruchten af. ‘Je ziet duidelijker wie waarvoor verantwoordelijk is. We hebben minder overleg. We zien zelfs zoveel winst qua tijd, dat we naar een vierdaagse werkweek gaan met behoud van vijf dagen salaris. Ik vind het logisch het voordeel terug te geven aan de medewerkers.’
OndernemenvoorNLSoms lijkt het of ondernemers zich alleen bezighouden met het runnen van het bedrijf en omzet draaien. In de praktijk doen ze veel meer dan dat. Ze zetten zich in voor een sociaal bedrijf, een groene omgeving of het opruimen van zwerfafval. In de serie #OndernemenvoorNL zoekt Opinieblad Forum die ondernemers op met de vraag wat ze drijft? En waarom zij vinden dat ze ook (mede)verantwoordelijk zijn voor hun omgeving. Vorige keer textielondernemer Shirley Schijvens, die haar kledingproductie tegenwoordig helemaal anders doet. Vandaag deel 3 met Joris Janssen, ceo van Zorgappontwikkelaar Luscii.
Invoering ervan is niet altijd makkelijk. ‘Als ceo moet je alles wat jou bekend is, durven loslaten. Er is geen autoriteit meer.’ Tien procent van zijn personeel vertrok toen Janssen het introduceerde. 'In het begin is iedereen enthousiast, tot het moment dat je beseft dat er niemand meer is achter wie je je kan verschuilen, dat er geen manager meer is op wie je kunt terugvallen. Zelforganisatie past niet bij iedereen. En dat is oké.'
'Onze mensen zijn echt gelukkiger'
Volgens Janssen zijn de mensen bij Luscii gelukkiger dan bij een traditioneel bedrijf. ‘We meten dat. Wij krijgen een 8,8 als het om werkgeluk gaat. De Nederlandse benchmark is 7,5. Als je vertrouwen geeft, krijg je dat ook terug.’ Het bedrijf organiseert net als – daar is-ie weer – Defensie introductiedagen om nieuwe mensen te werven. ‘We praten met de genodigden en uiteindelijk selecteren we zo’n drie kandidaten, met wie het echt klikt.’ Terug naar een traditionele organisatie? ‘Ik kan het me niet meer voorstellen.’
Op de hoogte blijven van onze beste artikelen? Schrijf je dan gratis in voor onze nieuwsbrief.
