Bij ceo Tijn van Elderen stroomt Brabantia door zijn aderen

Als jongen van vijf jaar wist hij al: ik wil de baas van Brabantia worden. Net als zijn overgrootvader, opa, oom en vader vóór hem. ‘Zeven vinkjes? Ik heb er honderd. Daar hoef ik me toch niet voor te schamen?’   

De ‘eindbaas’ van Brabantia, zoals Tijn van Elderen zichzelf noemt, staat al in alle rust in zijn eentje te wachten – ondanks dat ik een paar minuten eerder ben op deze vroege ochtendafspraak. Hij heeft er dan al een halve dag op zitten. Elke morgen rond 5:30 uur begint hij met sporten of meditatie – alle twee met hetzelfde resultaat. ‘De geest staat nooit stil’, zegt hij. Door te fitnessen of hardlopen komt er rust in mijn hoofd. Daar haal ik mijn creativiteit en energie uit voor de dag.’  

Lopend door de Brabantia-gangen, vertelt hij overal een verhaal bij. ‘Die lampen? Gemaakt van oude cd’s. Deze wand is van oude legeruniformen, die stoelen van plastic afval.’ In de showroom toont hij een van de nieuwste aanwinsten: een kledingstoombord. Overal glimmen de overbekende Brabantia-spullen: een strijkplank, pedaalemmer, droogrek, kurkentrekker, spatel.   

Meneer Van Elderen, doet u thuis ook huishoudelijke klusjes? 

‘Ik heb vanmorgen dit shirt staan strijken. Speciaal voor dit interview.’ 

Zelf? 

‘Ja! Tuurlijk. Grappig dat niemand dat gelooft. Ik ben thuis degene die de afwasmachine inruimt. Ik doe alle klusjes buiten het huis. Ik participéér.’

De jongensachtige ceo is professioneel, de woorden komen in rap tempo uit zijn mond – soms fel en met een hint van ongeduld. De zinnen duidelijk en direct, gewogen, niet te lang, niet te kort. Af en toe een brullende lach. Hij vertelt in anekdotes, wijze lessen, in passages uit boeken die hij leest.

Lang geleden had hij eigenlijk met zichzelf afgesproken dit soort persoonlijke interviews niet te doen. ‘U zult het misschien niet zeggen, maar ik ben een introvert persoon. Die haalt alle energie bij zichzelf vandaan en vindt het lastig die energie te delen.’  

Waarom dan toch dit interview?  

‘Brabantia is een familiebedrijf, uit Brabant, met een fabriek in België. Dat is bescheidenheid, op bescheidenheid, op bescheidenheid. Flauwekul. Als je ergens goed in bent, moet je niet wachten tot ánderen dat zeggen. Dan moet je het zelf laten zien en vertellen. Alleen zo krijg je mensen mee en kun je ze aan je binden.’ 

Wie is Tijn van Elderen?De ceo van Brabantia is in 1970 geboren in Eindhoven, en opgegroeid in het Brabantse Walik. Hij studeerde Bedrijfskunde in Rotterdam, liep stage bij Unilever in Thailand, en werkte als marketing manager bij Diageo (het bedrijf achter Johnny Walker) in Duitsland en Zweden. Op zijn 29ste ging hij aan de slag bij Brabantia, als area manager North & South America. In 2012 werd hij, als vierde generatie, ‘eindbaas’ bij Brabantia. Twee jaar geleden nam Brabantia het Spaanse Lékué over. Hij is getrouwd en heeft 3 kinderen (en een hond). Van Elderen is ‘redelijk vloeiend’ in de Spaanse taal. In zijn vrije tijd doet hij aan fitness, (hard)lopen, skiën en mediteren.  

Waar bent u goed in? 

‘Praten en fikkie stoken. Ik vind het leuk om aan te jagen. Een beetje te provoceren.’   

Bij zijn aantreden in 2012 is alles binnen Brabantia op de schop gegaan. ‘We maakten kwaliteitsspullen, maar het was ook een beetje saai geworden.’ Het merk zette koers van ‘degelijk’ (denk: oranje blikken broodtrommels) naar ‘design’ (denk: taupe afvalemmers op sierlijke pootjes). ‘De consument kreeg een plek bij ons aan de directietafel.’ Ook werd zwaar ingezet op online verkoop en op duurzaamheid.    

Die koerswijziging is niet alleen door hemzelf bepaald, benadrukt hij. ‘Het is nooit één ding, het is mijn idee met jouw idee met mijn idee. Een samenspel. Daarom is interactie met mensen zo verrekte belangrijk en de belangrijkheid van mijn rol als ceo zo relatief.’     

Van Elderen haalt managementgoeroe Stephen Covey aan: ‘Je komt er gaandeweg in je leven achter dat wederzijdse afhankelijkheid mooier en impactvoller is dan alles wat je in je eentje kan bereiken.’   

Houthi’s  

Het zijn rare tijden, zegt de ceo. In de dertien jaar dat hij aan het roer staat, ziet hij de ene crisis de andere opvolgen. De financiële crisis, Brexit, Covid. De oorlog in Oekraïne, Gaza. Stijgende materiaalkosten, het dalend consumentenvertrouwen. ‘Dat heeft allemaal invloed op onze zaken. De Houthi’s die aan het schieten waren in Jemen? Onze nieuwe kledingstoomaccessoires arriveerden daardoor tien dagen later, middenin een productlancering.’  

In ‘die complexiteit’ ziet hij links en rechts collega’s omvallen. Zo is het Duitse bedrijf in keukenaccessoires Wesco – vergelijkbaar met Brabantia – dit jaar failliet is gegaan. ‘Na 156 jaar! In dat licht doen we het gewoon heel goed, met stabiele prijzen en een stabiel omzetniveau.’  

VNO-NCW Zuid 

Tijn van Elderen, de vierde generatie aan het roer, groeit samen met zijn oudere broer en zus op in het Brabantse Walik. ‘Een deurp van 300 mensen. Er reed geen eens een bus.’ Al vanaf dat hij het zich kan herinneren, is het familiebedrijf er. ‘Brabantia stroomt door mijn bloed. Het is ons levenswerk.’ 

Vader Van Elderen is directeur van Brabantia, en lokaal zeer actief als onder meer voorzitter van VNO-NCW Zuid en het regionale ziekenhuis. Moeder werkt als lerares Engels op een middelbare school. ‘Voor die tijd waren we een hartstikke modern gezin. De moeders van mijn vriendjes werkten allemaal thuis.’  

Moeder is een slimme, verbale, talige vrouw. Vader is stil, meer introvert. ‘Een filosoof. Hij zat het liefst in een hoekje met een boekje. Als je een vraag stelde, kreeg je nooit een antwoord, maar drie richtingen waarover je kon nadenken. Dat was prima. Ik pakte de mijne er wel uit.’ 

Van Elderen heeft zo’n zes, zeven jaar met zijn vader samengewerkt. ‘Superspeciaal. Áls ik nu twijfels uit, moet ik ruim de tijd nemen om uit te leggen wat ik bedoel. Anders komt het hard aan op de werkvloer, mensen worden er zenuwachtig van. Bij mijn vader kon ik alles hardop zeggen – hoe om te gaan met ontwikkelingen van buitenaf, of met individuele mensen, die hij natuurlijk ook allemaal kende. Mijn vader was mijn klankkast. Ja, dat mis ik soms wel.’ 

Brabantialaan 

Elke zondag gaat de jonge Van Elderen met het hele gezin naar opa. Die woont naast de metaalwarenfabriek in Aalst, aan de Brabantialaan. ‘Je kon via het zwembad in het dorp achterlangs de fabriek in. Dat was natuurlijk niet de bedoeling. Maar als kind is het fantastisch om daar rond te lopen. Je kon achter de machines verstoppertje spelen. Of we liepen over het dak, tot grote woede van de voormannen.’  

Van Elderen gaat mee naar alle bedrijfsfeesten en -evenementen. ‘Ik zie mijn opa en vader nog voor me. Ik hoor ze vertellen, ik zie ze trots zijn. Dat had op mij een grote aantrekkingskracht.’ Zo komt het dat hij als vijfjarige tegen iedereen zegt: ik word later óók baas van Brabantia. 

‘Een klein manneke met een grote bakkes’ is hij. De kleinste van de klas – nu tikt hij bijna de 2 meter aan. ‘Op school trok ik alles in twijfel. Ik zei altijd tegen de leraren: ‘waarom, waarom, waarom?’ Ik was een brutale snotaap.’  

Wat hij zich uit zijn jonge jaren ook herinnert: ‘Als je er niet uitkomt, kun je erop slaan – alleen niet als je de kleinste bent. Maar als je verbaal sterk bent, red je je overal wel uit. Je moet je weg vinden van het fysieke naar het verbale, en van het verbale naar het emotionele. Als je mensen voor je kan winnen, gaat alles makkelijker.’ 

 ‘Hé, meneer de directeur’, dat hoorde ik van jongs af aan’

Wisten ze op school dat je de zoon was van de Brabantia-directeur? 

‘Ja, natuurlijk. Jouw bedje is gespreid, zeiden ze: de kinderen en leraren. ‘Hé, meneer de directeur’, dat hoorde ik van jongs af aan. Eerst vond ik dat leuk. Maar als je 12, 13 jaar bent, is het niet meer leuk. Toen wilde ik gewoon mijn eigen persoon zijn, niet de persoon wiens pad zogenaamd was geëffend.’   

Op zijn 17e vertrekt Van Elderen dan ook naar Rotterdam, voor een studie Bedrijfskunde. ‘Ik wilde zo gauw mogelijk op eigen benen staan. Weg uit het dorp, de wijde wereld in.’  

Hij loopt stage bij Unilever in Thailand en gaat in Duitsland aan de slag bij Diageo, het bedrijf achter Smirnoff. ‘Ik wilde laten zien: jongens, alles wat ik doe, is 100 procent van mezelf. Ik had een enorme behoefte aan onafhankelijkheid.’ 

Hij herinnert zich dat zijn opa een keer tegen hem zei, hij is dan rond de zestien jaar: ik weet niet of ik het ergens anders ook had kunnen maken. ‘Opvallende woorden voor een man die het bedrijf van vijftien mensen naar duizend mensen heeft getrokken, die zo twijfelde over zichzelf. Mijn opa had een plichtleven, hij vond dat hij bij het familiebedrijf moést werken. Dat vind ik pijnlijk. Ik wilde hier juist dolgraag werken, maar wel vanuit mijn eigen kracht. Niet omdat ik die achternaam had.’  

Geen vlees 

Voor die behoefte naar onafhankelijkheid betaalt de jonge Van Elderen een prijs. ‘Te veel werken, te veel drinken, te veel roken. Op het moment dat ik realiseerde dat ik ongezond leefde – ik kwam mezelf zwaar tegen tijdens het hardlopen – heb ik álles aangepast. Ik ben gestopt met te hard werken, roken, drinken en vlees eten en ben begonnen met mediteren.’  

Niet lang daarna ontmoet hij zijn huidige vrouw. ‘23 januari 1999, in een Utrechts café. Het was meteen raak’. Met haar kwam harmonie in zijn leven. ‘Daarvoor had ik vaak conflicten met anderen. Zij is gewoon niet geïnteresseerd in boosheid. Zij is van: we komen er samen uit. En zo niet, dan toch.’ 

Nu is het 25 jaar en drie kinderen later, van wie twee studeren en al het huis uit zijn. Als Van Elderen over zijn kinderen praat, hapert hij ineens. ‘Ha. Ja, dan stop ik meteen.’ 

Wat raakt u dan zo? 

‘Dat weet ik niet. Maar ik vóel de emotie als ik over mijn kinderen praat, die is overweldigend. Ik ben tot over mijn oren verliefd op ze.’   

De belangrijke zaken in het leven zijn de vijf w’s, herpakt hij. ‘Werken, wonen, welzijn, en wederpartij, oftewel je gezin. Als twee van de vier in onbalans zijn, ontstaat de vijfde w: die van wijsheid. Dan moet je met jezelf aan de slag.’ 

Voor Van Elderen zijn Brabantia en zijn gezin de belangrijkste w’s. ‘Daarin wil ik mezelf ontwikkelen. Zodat ik de baan die ik heb goed kan doen, en zodat ik een goede vader en echtgenoot kan zijn.’ Daarom zijn leergierigheid, daarom dat hij alles leest wat los en vast zit. ‘Economische boeken. Maar ook een mooie zin in een roman kan mij inspiratie geven.’ 

Een collega beschreef u als iemand die geen zeven, maar tien vinkjes heeft.  

‘Ik heb hónderd vinkjes. Ik heb ongelooflijk veel geluk gehad dat ik in dit mooie familiebedrijf ben geboren, in een veilige omgeving.’  

Het wordt niet altijd in positieve zin gebruikt.  

‘Klopt, maar ík noem het wel in een positieve context. Ik hoef me toch nergens voor te schamen? Ik kan er niks aan doen dat ik man ben, wit, universitair opgeleid. Ik omarm het. Sterker nog, omdat ik zo bevoorrecht ben, vind ik dat ik een bijdrage te leveren heb. Dat doe ik door ons bedrijf zo goed en duurzaam mogelijk achter te laten voor de volgende generatie – niet alleen binnen het bedrijf maar ook de maatschappij. Ik heb de behoefte om blijde boodschappen de wereld in te zenden, en de wereld als betere plek achter te laten. Sue me.’ 

Familiebedrijf BrabantiaDe overgrootvader van Tijn van Elderen richtte het bedrijf in 1919 op – het heette toen nog Van Elderen & Co – en maakte metalen melkkannen, vergieten, sigarenblikjes en radiobehuizingen voor Philips. Later produceerde Brabantia de befaamde pedaalemmers, broodtrommels en andere huishoudelijke spullen. In 2021 kocht Brabantia de Spaanse keukenproductenfabrikant Lékué over. Het familiebedrijf, met het hoofdkantoor in Valkenswaard, is actief in meer dan twintig landen en telt duizend medewerkers. Vorig jaar haalde Brabantia een omzet van 162 miljoen euro.

Op de hoogte blijven van onze beste artikelen? Schrijf je dan gratis in voor onze nieuwsbrief.