Ja/Ja-sticker: ingewikkeld, omslachtig én slecht voor ondernemers

Wie straks geen 'Ja/Ja' sticker op zijn brievenbus plakt, krijgt in Amsterdam, Rotterdam en Haarlem geen folders meer in de bus. En Utrecht zelfs geen huis-aan-huisbladen meer. Opgeruimd staat netjes, of enorm zonde én tegelijk ook erg ingewikkeld?

Ingewikkeld

Absoluut dat laatste. Want hoeveel mensen zullen daadwerkelijk de moeite nemen om een sticker te plakken? In het huidige model kunnen bewoners die echt geen reclame- of krant willen dat aangeven. Dat werkt prima. Maar hoe ingewikkeld wordt het als elke gemeente straks zijn eigen systeem bedenkt? Voor ondernemers die in regio's actief zijn waar verschillende gemeenten vlakbij elkaar liggen, is dat toch vreselijk ingewikkeld? Nog erger: gemeenten, zoals Haarlem, die een eigen Ja-sticker willen die het bedrijfsleven vervolgens niet actief mag verspreiden. Daarmee wordt de folder feitelijk verboden.

Boodschappenlijstje

Ik hoor je denken: nou en, dan maar geen folders en krantjes. Feit is dat ondernemers – en daarmee de hele gemeente – daar last van zullen krijgen. En bovendien: je zult de folders nog missen. Wist je dat een derde van de retailomzet direct gekoppeld is aan de verspreiding van ongeadresseerd reclamedrukwerk? En dat acht op de tien Nederlanders in actie komt na het lezen van een folder. Bij iets minder dan de helft van de Nederlanders bepaalt de folder zelfs het boodschappenlijstje.

Dan maar online?

Tuurlijk, grote retailers weten hun publiek ook echt wel op een andere manier te vinden – bijvoorbeeld door online te adverteren. Maar kleinere winkeliers, die moeten concurreren met de 24-uurs webwinkels, vechten tegen leegstand en hebben helemaal niet de middelen om duur betaald Google-ruimte op te kopen. Voor hen is de folder, maar óók de huis-aan-huiskrant, van levensbelang. Dé manier om nieuwe klanten te bereiken en te zorgen voor broodnodige omzet. Een simpele sticker heeft zo enorme economische gevolgen voor winkeliers, de winkelstraat en daarmee voor ons allemaal.

Op de hoogte

Dankzij de huis-aan-huiskrant blijft iedereen op de hoogte van wat er speelt in zijn of haar gemeente. Afgegeven vergunningen worden gepubliceerd, net als sportuitslagen, bijeenkomsten voor ouderen, en de bakker en slager proberen de lezer te verleiden met mooie aanbiedingen. Een middel van sociale cohesie én een belangrijk advertentiekanaal voor ondernemers. En wie echt geen interesse heeft, plakt gewoon een Nee/Nee-sticker op de brievenbus.

Eén systeem

Gemeenten, kies nou voor één landelijk systeem. Een systeem dat werkt en al jaren goed wordt gehandhaafd door de Stichting Reclamecode. Nu dreigt het kind met het badwater weggegooid te worden. En hoe zonde is dat?

Ramona van den Bosch

Beleidssecretaris consumentenzaken